Δεν είχε να πληρώσει ούτε τα πετρέλαια η ΛΑΡΚΟ

Σε δεινή θέση έχει περιέλθει η άλλοτε κραταιά μεταλλευτική εταιρία ΛΑΡΚΟ. Όπως πληροφορούμαστε από έγκυρες πηγές, τις προηγούμενες μέρες αντιμετώπισε σοβαρό πρόβήμα με την προμήθεια των αναγκαίων ποσοτήτων σε καύσιμα για την λειτουργία μηχανημάτων κ.ά. Χρειάστηκε άνωθεν παρέμβαση για να βρεθεί προσωρινή λύση και να μην βρεθεί πριν την κήρυξη παύσης εργασιών. Όπως είναι γνωστό […]

26 Οκτωβρίου 2017

του/της Ανδρέας Κούκουρας

Σε δεινή θέση έχει περιέλθει η άλλοτε κραταιά μεταλλευτική εταιρία ΛΑΡΚΟ. Όπως πληροφορούμαστε από έγκυρες πηγές, τις προηγούμενες μέρες αντιμετώπισε σοβαρό πρόβήμα με την προμήθεια των αναγκαίων ποσοτήτων σε καύσιμα για την λειτουργία μηχανημάτων κ.ά.

Χρειάστηκε άνωθεν παρέμβαση για να βρεθεί προσωρινή λύση και να μην βρεθεί πριν την κήρυξη παύσης εργασιών. Όπως είναι γνωστό από σκόρπιες πληροφορίες, η ΛΑΡΚΟ έχει τεράστιο πρόβλήμα ρευστότητας, που οφείλεται κυρίως στην πρόθεση πώλησής της, που έχει σαν αποτέλεσμα την στέρηση κρατικών επιχορηγήσεων. Κι αυτό γιατί την εταιρία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι εκάστοτε κρατικές διοικήσεις την αντιμετώπισαν ως ιερή αγελάδα. Μοίραζαν τα ιμάτιά της σε μισθούς και άσχετες πρωτοβουλίες, ενώ καμία διοίκηση δεν ενδιαφέρθηκε για επενδυτική πρωτοβουλία που θα την οδηγούσε σε πραγματική ανάπτυξη. Το μοντέλο που διαχειρίστηκαν όλοι – εκτός ίσως από την μοναδική που λειτούργησε με οικονομικά κριτήρια, την διοίκηση Κ. Θανάσουλα – ήταν της απλής καθημερινότητας.

Η εταιρία αν δεν παρενέβαιναν οι συνδικαλιστές, αλλά και πολλοί που είχαν άλλους σκοπούς, σήμερα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τότε μια διεθνής εταιρία. Όμως σταδιακά την έφτασαν στο σημερινό κατάντημα, γιατί πίστευαν και πιστεύουν ότι το Κράτος θα καλύπτει πάντα τα ελλείμματα. Με μισθούς εξωφρενικούς για τα ελληνικά δεδομένα, κατασπατάληση πόρων, αλλά και άγνοιας της διεθνούς αγοράς μετάλλων, όσοι διαχειρίστηκαν τις τύχες της έχουν μερίδιο ευθύνης.

Η σημερινή κατάσταση της εταιρίας κρίνεται επιεικώς τραγική. Η μοίρα της είναι προδιαγεγραμένη, καθώς διαχειρίζεται ένα πεπαλαιωμένο εργοστάσιο, που κρίνεται ασύμφορο λειτουργικά, ενώ τα χρέη την έχουν πνίξει και δεν της επιτρέπουν να ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Η Κυβέρνηση έχει δεμένα τα χέρια, εξαιτίας των υποχρεώσεών της απέναντι στους δανειστές που δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε σκέψη επιχορήγησης. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η μόνη εξέλιξη που δίνει μιά κάποια ελπίδα, είναι αυτή της πώλησης. Κι αυτό υπό την προϋπόθεση ότι θα βρεθεί ένας από τους διεθνείς παίκτες στην βιομηχανία νικελίου, προκειμένου να κάνει τις απαραίτητες επενδύσεις για να ζωντανέψει και πάλι την άλλοτε κραταιά εταιρία.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

24 Απριλίου 2024