«Οι τρελοί μείναμε λίγοι κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει»

Κώστας Τσαούσης Η 23χρονη γεωπόνος Πολυξένη Καράκογλου με τη συνοδεία του Χρίστου Θεοδώρου μας δίνει μια νέα στιβαρή εκδοχή σε δύο ανδρικά τραγούδια  με αναφορά στη Χαλκίδα Η Πολυξένη Καράκογλου – η νεαρά Γεωπόνος από την Κοκκινιά- δεν κάνει ποτέ πίσω  και ειδικά, στα δύσκολα! Της αρέσει το ρίσκο και τα στοιχήματα. Και αυτή τη […]

13 Νοεμβρίου 2017

του/της Ανδρέας Κούκουρας

Κώστας Τσαούσης

Η 23χρονη γεωπόνος Πολυξένη Καράκογλου με τη συνοδεία του Χρίστου Θεοδώρου μας δίνει μια νέα στιβαρή εκδοχή σε δύο ανδρικά τραγούδια  με αναφορά στη Χαλκίδα

Η Πολυξένη Καράκογλου – η νεαρά Γεωπόνος από την Κοκκινιά- δεν κάνει ποτέ πίσω  και ειδικά, στα δύσκολα! Της αρέσει το ρίσκο και τα στοιχήματα. Και αυτή τη φορά αναμετρήθηκε με ένα δύσκολο στοίχημα. Και κέρδισε. Με τον συνθέτη Χρίστο Θεοδώρου στο πιάνο ερμήνευσε δύο εμβληματικά τραγούδια για τη Χαλκίδα στο αφιέρωμα της εκπομπής CityLife στη κυρά του Ευρίπου.

Η 23χρονη Πολυξένη με το πτυχίο ανά χείρας και την ώριμη για την ηλικία της ερμηνεία κατάφερε να δώσει μια άλλη στιβαρή εκδοχή σε τραγούδια που έκαναν γνωστά στο κοινό ο Μανώλης Λιδάκης και παλαιότερα, ο Κώστας Καράλης.  Πρόκειται για τα τραγούδια «Χαλκίδα» (στίχοι  Ηλίας Κατσούλης, μουσική Τάσος Γκρους), ένα τραγούδι του 1992 αλλά και το «Σπασμένο Καράβι» (στίχοι Γιάννης Σκαρίμπας, μουσική Γιάννης Σπανός), ένα τραγούδι του 1975.

Στο facebook βρήκα ένα καλό βιογραφικό της Πολυξένης. Το φιλοξενώ αυτούσιο εδώ: «Γεννήθηκα στη Νίκαια, και από τη μέρα εκείνη δεν σταμάτησα να βασανίζω τους γύρω μου με την υπερκινητικότητα μου, τα νάζια, τη ξεροκεφαλιά μου, και τη μουσική!

Θυμάμαι πεντακάθαρα τη στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με τη μουσική.

Ήταν ένα Κυριακάτικο μεσημέρι, όπου είχαν μαζευτεί όλοι οι συγγενείς στο παλιό σπίτι της γιαγιάς Ξένης. Όλο το σπίτι μύριζε μικρασιάτικους μεζέδες και αυτές τις βαριές κολόνιες που φορούσαν οι θείες μου.

Παντού ακούγονταν γέλια κουβέντες και παιδικές φωνές.

Ήξερα πως μόλις τελειώσουν όλοι το φαΐ, θα έρθει αυτή η στιγμή, η πιο όμορφη.

Ο παππούς μου θα πάρει την κιθάρα, θα αρχίσει να τραγουδάει, όλοι θα σιγοτραγουδούν και εγώ θα είμαι εκεί δίπλα του και θα έχω την τιμητική μου!

«Πολυξένηηηη, πες μας ένα τραγούδι…»

Μετά μεγάλωσα… λίγο! Αποφάσισα να πάω στο μουσικό σχολείο Πειραιά και έτσι έζησα τα 6 πιο δημιουργικά χρόνια της εφηβικής μου ηλικίας!

Κάθε μέρα ήταν γεμάτη με τραγούδια και μουσική! Ένα πιάνο μέσα στην αίθουσα και στα διαλείμματα γινόταν… συναυλία !

Τα χρόνια πέρασαν και πέρασα στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας.

Τότε αποφάσισα να γραφτώ στο Δημοτικό ωδείο Νίκαιας, και έψαχνα έναν δάσκαλο να με εμπνεύσει. Ιδιαίτερα διστακτική μπήκα σε μια από τις αίθουσες… Γιάννη Φίλια μου είχε πει η γραμματεία πως τον λένε.

Συστηθήκαμε και ξεκίνησε το μάθημα.

Μόλις τελείωσε το μάθημα λέει:

«Γίνεται η ακρόαση της Μικρής Άρκτου και λήγει μεθαύριο, έχεις στείλει;»

(Δεν είχα ιδέα τι μου έλεγε…) Ε όχι.. απάντησα

Οπότε μην γνωρίζοντας τίποτα έγραψα βιογραφικό για πρώτη φορά στη ζωή μου! Τι αστείο που μου φαινόταν… όπως και τώρα!

Έτσι πέρασα στην πρώτη φάση της ακρόασης, στη δεύτερη και ξεκίνησε το ταξίδι μου με την Μικρή Άρκτο. Γνώρισα ταλαντούχους ανθρώπους απίστευτα διαφορετικούς μεταξύ τους, ο καθένας εξίσου σημαντικός στο σήμερα με την δική του μοναδική σφραγίδα!

Κυκλοφόρησε το πρώτο τραγούδι «Ανοιχτό Βιβλίο» σε στίχους του Γιάννη Βασιλόπουλου και μουσική του Αντώνη Παπακωνσταντίνου, έπειτα το τραγούδι «Ο άνθρωπος μπορεί» μαζί με το Ζαχαρία Καρούνη στο δίσκο του Σπύρου Παρασκευάκου και του Ζαχαρία Καρούνη «Απ’ το Μηδέν».

Γνώρισα το Χρίστο Θεοδώρου και συνεργαστήκαμε στο δίσκο του «Καρδιά μισή» όπου τραγούδησα το τραγούδι «Μήνυμα στη Άνοιξη» σε ποίηση του Ζαχαρία Παπαντωνίου

Και φτάνοντας στο σήμερα από κοινού με το Δημήτρη Βουτσά που τόσο θαυμάζω και πιστεύω φτιάξαμε ένα «Παράθυρο στο Φως» που επιμελήθηκε ο Λάζαρος Αντωνιάδης, και περιλαμβάνει δικές μας δουλείες και τραγούδια σπουδαίων καλλιτεχνών που αγαπάμε.

Η ιστορία συνεχίζεται!»

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

28 Μαρτίου 2024