Η πολιτική σκηνή της χώρας μας σήμερα βρίθει από αντικρουόμενες θέσεις όσων πρωταγωνιστούν. Στα λόγια λένε ότι ανήκουν κάπου, στις πράξεις όμως εφαρμόζουν τα εντελώς αντίθετα. Το βασικότερο όλων όμως είναι ότι ο ελληνικός Λαός υποφέρει από τις πολιτικές τους. Γι’ αυτό και πρέπει κάποια στιγμή, όπως λένε και οι ίδιοι όταν τους συμφέρει, να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ανήκει στην Ριζοσπαστική Αριστερά και περηφανεύεται για όσα καλά λόγια γράφονται ή λέγονται στο εξωτερικό, αποκρύπτοντας όμως ηθελημένα ότι τους αναφέρουν ως τη μόνη Αριστερή Κυβέρνηση που εφάρμοσε την πιο Φιλελεύθερη πολιτική.
Από την άλλη η αντιπολίτευση ψάχνει το δικό της στίγμα και διαπιστώνουμε την μεν αξιωματική να προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες – δεξιά και κεντροδεξιά – ενώ το ΚΙΝΑΛ έχει μπει σε περιδίνηση. Δεν συζητάμε για τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι βλέπουν παντού εχθρούς και το μόνο που δεν βλέπουν είναι ο τυχοδιωκτισμός που τους χαρακτηρίζει. Και λέμε τυχοδιωκτισμός γιατί είναι το ελάχιστο που μπορεί να γραφτεί με την τακτική που ακολουθούν. Δεν τους πιστεύει πλέον κανένας και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η όσο το δυνατόν μακρύτερη παραμονή στην εξουσία. Το μόνο κόμμα που κρατά σταθερή θέση – άσχετα αν συμφωνεί κανείς μ’ αυτή – είναι το ΚΚΕ. Για τη Χρυσή Αυγή δεν γράφουμε, μιάς και θεωρούμε ότι δεν αξίζει ούτε καν μια γραμμή να γράψουμε γι’ αυτήν κι όσους την εκπροσωπούν.
Σήμερα όμως θα μιλήσουμε για το κόμμα του κ. Στ. Θεοδωράκη και τις παλινωδίες που παρουσιάζει στις τελευταίες δηλώσεις του. Μιλώντας σήμερα στον ΑΝΤ1 ανέφερε ότι έχει επαφή με τον κόσμο, αλλά δεν μας εξήγησε με ποιόν κόσμο. Γιατί σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, είτε ανήκει στο ΚΙΝΑΛ, είτε στο Ποτάμι, ο κόσμος του δεν υπερβαίνει το 1%. Άρα λόγια για να δείξουμε ότι κάτι ξέρουμε. Μίλησε φοβικά και ίσως εσκεμμένα – αυτός πρέπει να μας εξηγήσει – για την υπερδύναμη Τουρκία και την αδύναμη Ελλάδα. Αν αυτή τη γνώμη έχει, τότε κακώς βρίσκεται στη Βουλή, έστω και με περιορισμένο χρόνο, λαμβάνοντας την αποζημίωση από τους αδύναμους Έλληνες. Πρέπει να φύγει για να γλυτώσει. Κι ενώ μίλησε για μια «αδύναμη Ελλάδα», σε σχέση με την Τουρκία, συνέχισε και αναφερόμενος στην Οικονομία της χώρας, είπε ότι στις 21 Αυγούστου η χώρα γίνεται δυνατή. Αν αυτό δεν είναι φανφαρονισμός, τότε κάτι άλλο είναι.
Κι εδώ έρχεται η προσπάθεια ανάλυσης του ρόλου που παίζει το Ποτάμι και ιδιαίτερα ο αρχηγός του στην πολιτική σκηνή της χώρας. Και το λέμε αυτό γιατί πέρα από τις παλινωδίες που παρουσιάζει στις θέσεις του, η αποχώρηση από το ΚΙΝΑΛ σίγουρα δεν εξυπηρετεί μόνο τον ίδιο, αλλά και κάποιους άλλους, για τους οποίους μας έλεγε ότι βρίσκεται απέναντί τους. Όπως μας προξενεί εντύπωση και ερωτηματικά η παρουσία στους ΑΝΕΛ κάποιων προβεβλημένων σοσιαλιστών, οι οποίοι δεν δικαιολογούνται να βρίσκουν στέγη σ’ ένα κόμμα με αυτές τις αρχές.
Οι εξελίξεις θα μας δείξουν τις επιδιώξεις του καθενός, μόνο που ο Ελληνικός Λαός τους πληρώνει κιόλας για να πετύχουν τις επιδιώξεις τους.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΚΟΥΡΑΣ
