Η ταμπέλα “Χαλκίς” είναι το μόνο που θυμίζει σταθμό τρένων

Η αρχική πρόταση για κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής στην Ελλάδα έγινε το 1835, από το Γάλλο Φραγκίσκο Φεράλδη. Η ολοκλήρωση του έργου πραγματοποιήθηκε το 1869 και το πρώτο δρομολόγιο συνέδεε την Αθήνα με τον Πειραιά. Θεμελιωτής των σιδηροδρόμων θεωρείται ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο οποίος πρώτος υποστήριξε ότι μία σωστή υποδομή στις μεταφορές, θα ενίσχυε την οικονομική […]

10 Οκτωβρίου 2018

του/της Newsroom

Η αρχική πρόταση για κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής στην Ελλάδα έγινε το 1835, από το Γάλλο Φραγκίσκο Φεράλδη. Η ολοκλήρωση του έργου πραγματοποιήθηκε το 1869 και το πρώτο δρομολόγιο συνέδεε την Αθήνα με τον Πειραιά. Θεμελιωτής των σιδηροδρόμων θεωρείται ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο οποίος πρώτος υποστήριξε ότι μία σωστή υποδομή στις μεταφορές, θα ενίσχυε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.                                                                                                                                                                 Το Φεβρουάριο του 1902 ιδρύεται η Εταιρία Ελληνικών Σιδηροδρόμων και προβαίνει στην ανάπτυξη του δικτύου στις περιφέρειες της επικράτειας.

Στη Χαλκίδα το σιδηροδρομικό δίκτυο φτάνει το 1904. Στις 6 Μαρτίου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του σταθμού, με άφιξη τριών αμαξοστοιχιών, που αφετηρία είχαν την Αθήνα. Στη μία εξ αυτών επέβαινε η βασιλική οικογένεια, προς τιμήν της εορτής, ενώ τρία πλοία, ένα ελληνικό, ένα αγγλικό και ένα γαλλικό προσόρμισαν στο λιμάνι για τον εορτασμό. Η Εταιρία παρέθεσε γεύμα σε αποθήκη του σταθμού, στους 400 προσκεκλημένους που είχαν παρευρεθεί και τιμήσει τα εναρκτήρια.

Η αποθήκη σήμερα

Το 2008 ξεκίνησε η ανακατασκευή του σταθμού, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού του προαστιακού δικτύου της Αθήνας. Αρχική πρόθεση του ΟΣΕ ήταν η μεταφορά του νέου σταθμού, στα κτήρια αποθηκών και το παλαιό κτήρια θα δινόταν για χρήση σε ιδιώτες. Ύστερα από διαμαρτυρία των τοπικών αρχών και της ίδιας της κοινωνίας, η αλλαγή χρήσης του κτηρίου του σταθμού ματαιώθηκε, αλλά η μεταφορά των αποβαθρών αρκετά μέτρα από το κτήριο του σταθμού προχώρησε. 

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά την ανακατασκευή του διαπιστώνει κανείς, την πλήρη αδιαφορία για την ιστορικότητα που φέρουν κάποια κτήρια στην πόλη και δύνανται να ενισχύσουν τόσο τον πολιτισμό, όσο και τον τουρισμό. Αντιθέτως, μάλιστα, αντί για την συντήρησή του, παρατηρείται η αθλιότητα του. Το κτήριο είναι κατεστραμμένο, παρότι έχει χαρακτηριστεί ως προστατευόμενο. Έτσι ενώ θα έπρεπε να προβάλουμε την ιστορία μας, εμείς φροντίζουμε να την κατακρεουργούμε.

Υπάρχουν στοιχεία που σε κάθε περίπτωση θυμίζουν την παλαιότητά του, αλλά όχι με την έννοια της προβολής, όσο με αυτή της καταστροφής.

Η τουαλέτα του σταθμού απευθύνεται μόνο στους τολμηρούς επισκέπτες.

Τα σκουπίδια δεν χωρούν πλέον στους κάδους και μετατίθενται στις οροφές. 

Ενώ οι ταμπέλες αποτελούν, απλώς εικαστική παρέμβαση. Διότι μάλλον στο σχολείο δεν μας έμαθαν καλή ανάγνωση και έτσι επιδοθήκαμε στη γραφή!

Το πάρκο που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του σταθμού είναι πραγματικά το μόνο σύγχρονο και καλοδιατηρημένο σημείο του. 

Αν αυτή θέλουμε να είναι η πρώτη εικόνα που αντικρίζει ένας επισκέπτης, ερχόμενος στην πόλη με το τρένο, τότε η αισθητική μας χρήζει αναδιαμόρφωσης. Πολλοί ενήλικοι, αλλά και παιδιά καθημερινά μετακινούνται με αυτό το μέσο μαζικής μεταφοράς και εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους για τις συνθήκες υγιεινής. Παρ’ όλα αυτά δεν έχει ληφθεί κανένα απαραίτητο μέτρο, για καμία απολύτως προστασία.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

27 Μαρτίου 2024