Το Sterea News σε συνεργασία με το Football Lab Analysis και σε συμφωνία με το κορυφαίο site τακτικής ανάλυσης Zonal Marking εξασφάλισε και σας παρουσιάζει – στον απόηχο του χθεσινού “clasico“ – για πρώτη φορά στα Ελληνικά τις «Ομάδες της δεκαετίας» (2000–2009).

Τι παραπάνω μπορούμε να πούμε για αυτή την ομάδα της Μπαρτσελόνα; Κατακτητές του Champions League, πρωταθλητές της La Liga, κυπελλούχοι του Copa del Rey, όλα την πρώτη σεζόν υπό την τεχνική καθοδήγηση του Πεπ Γκουαρδιόλα. Και όλα αυτά δεν τα κατάφεραν απλά με το να κερδίζουν παιχνίδια, αλλά με το να κερδίζουν με στυλ, συνθέτοντας την ίσως πιο αξιοσέβαστη ομάδα της δεκαετίας παγκοσμίως.

Το πιο εκπληκτικό επίτευγμα τους στη La Liga ήταν ο τρόπος με τον οποίον κατάφεραν να νικήσουν τις υπόλοιπες ομάδες που βρίσκονταν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Τη Ρεάλ Μαδρίτης (2^η στη βαθμολογία) με 6-2, την Σεβίλλη (3^η) με 4-0, την Ατλέτικο (4^η) με 6-1, τη Βαλένθια (6^η) με 4-0, τη Ντεπορτίβο (7^η) με 5-0 και τη Μάλαγα (8^η) με 6-0. Αυτό ονομάζεται κυριαρχία άνευ προηγουμένου. Μόνο η Βιγιαρεάλ που βρισκόταν στην 5^η θέση γλίτωσε την συντριβή. Αυτές οι νίκες με πολλά γκολ είχαν ως αποτέλεσμα οι Λιονέλ Μέσι, Τιερί Ανρί και Σαμουέλ Ετό να βρεθούν στις τρεις πρώτες θέσεις του πίνακα των σκόρερ έχοντας πετύχει και οι τρεις μαζί 100 τέρματα κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής σεζόν.

Η πορεία τους προς τον τελικό του Champions League βέβαια δεν ήταν εξασφαλισμένη. Στην πραγματικότητα ο Γκουαρδιόλα αιφνιδιάστηκε από την εξυπνάδα του Γκούς Χίντινκ στον ημιτελικό και η Τσέλσι ήταν αυτή που έπρεπε να προκριθεί. Στον τελικό όμως, η απόδοση τους απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν καταπληκτική. Αφού άντεξαν την πίεση του πρώτου δεκαλέπτου όπου η Γιουνάιτεντ ξεμπλοκαρίστηκε γρήγορα, πέρασαν στην αντεπίθεση με πρωταγωνιστή τον Ετό και κυριάρχησαν στο υπόλοιπο παιχνίδι.

Από πλευράς τακτικής η Μπαρτσελόνα διατήρησε το 4-3-3, ένα σύστημα που χρησιμοποίησε καθ’ όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής σεζόν μένοντας ψηλά στο γήπεδο και εφαρμόζοντας πίεση από την επιθετική ζώνη. Ο Ανρί έπαιζε πλάγια και αριστερά, με τον Μέσι να έχει την άδεια να συγκλίνει από τη δεξιά πτέρυγα, γνωρίζοντας πως ο γεμάτος ενέργεια Ντάνι Άλβες θα παρείχε το απαιτούμενο αγωνιστικό πλάτος σε κάθε περίπτωση. Στη μεσαία γραμμή, ο Ινιέστα αγωνιζόταν ως επιτελικός μέσος, με τον ψύχραιμο και μεθοδικό Τσάβι να είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των γραμμών, αφήνοντας τον Γιάγια Τουρέ να διαφυλάσσει τα μετόπισθεν μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς.

Φυσικά, υπήρχαν κι άλλες τροποποιήσεις στο σύστημα, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Επιθετικά, δεν ήταν ασυνήθιστο για τον Γκουαρδιόλα να αλλάζουν θέσεις οι Ετό και Μέσι, ειδικά ως προς το τέλος της σεζόν. Όμως με τον δεύτερο σε ρόλο playmaker και τον πρώτο σε θέση κλασικού φορ, το σύστημα άλλαζε σημαντικά. Ο Μέσι έπαιζε ως ψεύτικο εννιάρι, ενώ οι Ετό και Ανρί πιο προωθημένοι και από τα πλάγια, προκαλούσαν συχνά περισσότερο πονοκέφαλο στους πλάγιους παρά στους κεντρικούς αμυντικούς. Τι διάταξη λοιπόν δημιουργούνταν; Μια εκδοχή του 4-6-0 ή του 4-3-1-2; Όπως και να χει δημιουργούσε παρόμοια προβλήματα στον αντίπαλο όπως ακριβώς το 4-6-0 της Ρόμα, αν και εστίαζε περισσότερο στην εφαρμογή πίεσης ψηλά στο γήπεδο παρά σε παιχνίδι αναμονής.

Το εναλλακτικό σύστημα δοκιμάστηκε στον ημιτελικό απέναντι στην Τσέλσι χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα, προκάλεσε όμως πραγματικά προβλήματα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Ετό άνοιξε το σκορ επιχειρώντας από τη δεξιά πτέρυγα, ο Μέσι σφράγισε τη νίκη από θέση κλασικού φορ και η Μπαρτσελόνα μονοπώλησε την κατοχή μπάλας.

Όσον αφορά στα μετόπισθεν, το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό ήταν το πόσο πρόθυμοι ήταν οι δύο κεντρικοί αμυντικοί να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη από τα πλάγια όταν η Μπαρτσελόνα απολάμβανε την κατοχή (ειδικά όταν ο Βίκτορ Βαλδές είχε την μπάλα), διασφαλίζοντας έτσι πως προσέφεραν το πολυπόθητο αγωνιστικό πλάτος. Το κενό στο κέντρο της άμυνας το κάλυπτε ο οπισθοχωρημένος Γιάγια Τουρέ, δημιουργώντας έτσι μια γραμμή τριών αμυντικών, δίνοντας την ευκαιρία στους πλάγιους μπακ να προωθηθούν ακόμη περισσότερο.

Αυτό σήμαινε πως η Μπαρτσελόνα ήταν ευέλικτη τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά, ενώ διέθετε ίσως τους δύο καλύτερους κεντρικούς μέσους που υπήρχαν όσον αφορά την προώθηση του παιχνιδιού, τους Τσάβι Ερνάντεζ και Αντρές Ινιέστα. Θριάμβευσαν σε όποια διοργάνωση κι αν συμμετείχαν και όλα αυτά παρά την ήττα της πρεμιέρας απέναντι στη Νουμάνθια.