Ομάδες της δεκαετίας | Άρσεναλ 2001/04

Το Sterea News σε συνεργασία με το Football Lab Analysis και σε συμφωνία με το κορυφαίο site τακτικής ανάλυσης Zonal Marking εξασφάλισε και σας παρουσιάζει – εν όψει των αποψινών αγώνων για το Europa League – για πρώτη φορά στα Ελληνικά τις «Ομάδες της δεκαετίας» (2000–2009). Εν μέσω παγκόσμιας αναγνώρισης για την απίστευτη αήττητη σεζόν 2003/04 της Άρσεναλ, τα προηγούμενα κατορθώματά της στις δύο σεζόν που προηγήθηκαν πολλές φορές παραβλέπονται. Στη […]

14 Φεβρουαρίου 2019

του/της Newsroom

Το Sterea News σε συνεργασία με το Football Lab Analysis και σε συμφωνία με το κορυφαίο site τακτικής ανάλυσης Zonal Marking εξασφάλισε και σας παρουσιάζει – εν όψει των αποψινών αγώνων για το Europa League – για πρώτη φορά στα Ελληνικά τις «Ομάδες της δεκαετίας» (2000–2009).

Εν μέσω παγκόσμιας αναγνώρισης για την απίστευτη αήττητη σεζόν 2003/04 της Άρσεναλ, τα προηγούμενα κατορθώματά της στις δύο σεζόν που προηγήθηκαν πολλές φορές παραβλέπονται. Στη συγκεκριμένη χρονιά, η Άρσεναλ έγινε η πρώτη ομάδα στη σύγχρονη εποχή που ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο χωρίς καμία εκτός έδρας ήττα (κάτι που επανέλαβε δύο χρόνια αργότερα), ενώ υπήρξε επίσης η μοναδική ομάδα στην ιστορία που σκόραρε σε κάθε αγώνα πρωταθλήματος στη συγκεκριμένη σεζόν. Επιπλέον, κέρδισε το Κύπελλο Αγγλίας, κατακτώντας το νταμπλ.

Θα είχε πιθανότατα κερδίσει και το πρωτάθλημα του 2002/03 – ήταν η καλύτερη ομάδα την συγκεκριμένη σεζόν, αλλά έδειξε τα πρώτα σημάδια έλλειψης ποιοτικών εναλλακτικών λύσεων που είχαν προβληματίσει την ομάδα έκτοτε. Επανέκαμψε το 2003/04, με ένα εκπληκτικό ρεκόρ 28 νικών, 10 ισοπαλιών και 0 ηττών σε 38 ματς, που φαίνεται ακόμη πιο απίστευτο έξι χρόνια αργότερα, παρακολουθώντας τις κορυφαίες ομάδες της Premiership να χάνουν συνεχώς βαθμούς.

Ήταν μια αρκετά σταθερή ομάδα και τις δύο σεζόν. Η μπροστινή τετράδα παρέμεινε ίδια και με τον δικό της τρόπο παιχνιδιού – πιθανότατα αποτελούσε ένα πρώιμο παράδειγμα παράταξης των παικτών στον αγωνιστικό χώρο χωρίς καθαρό επιθετικό αλλά με ψευτοεννιάρι – ο Ντένις Μπέργκαμπ προωθούνταν στο γήπεδο, ενώ ο Τιερί Ανρί κινούνταν προς τα αριστερά όταν η Άρσεναλ δεν είχε την κατοχή, καθιστώντας την ομάδα εξαιρετικά επικίνδυνη στην αντεπίθεση. Επιπλέον, οι εξτρέμ συνέκλιναν με αντίθετο πόδι από έξω προς τα μέσα, με τον Ρομπέρ Πιρές και τον Φρέντι Λιούνγκμπεργκ σχεδόν να επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο των εξτρέμ στο ποδόσφαιρο, χάρη στα απίστευτα ρεκόρ τους στο σκοράρισμα. Ο Πατρίκ Βιεϊρά ήταν πιο δυναμικός παίκτης από ό,τι έχει μείνει στην ιστορία καθώς – μαζί με τον Ζιλμπέρτο, έναν πιο αμυντικό συμπαίκτη – συχνά επιδίωκε να προωθείται συμμετέχοντας στο παιχνίδι των επιθετικών παικτών και, έχοντας αποκτήσει τόσο μεγάλες επιθετικές ικανότητες, μετά βίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αποκλειστικά ανασταλτικός χαφ.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στην άμυνα της Άρσεναλ είναι ότι κανένας παίκτης της δεν ήταν αμυντικός όταν ο Αρσέν Βενγκέρ έστρεψε για πρώτη φορά την προσοχή του πάνω τους. Ο Άσλεϊ Κόουλ ήταν ένας πολλά υποσχόμενος περιφερειακός επιθετικός στην ομάδα νέων της Άρσεναλ, ο Λαουρέν ήταν κεντρικός χαφ στη Μαγιόρκα, ενώ ο Κόλο Τουρέ ήταν ένας παίκτης που μπορούσε να βοηθήσει σε πολλές θέσεις και έπαιζε συχνά σε προωθημένη θέση στο κέντρο του γηπέδου. Αλλά ο Βενγκέρ τους μετέτρεψε όλους αυτούς σε αμυντικούς, εξασφαλίζοντας την ικανότητα της Άρσεναλ να διατηρεί τον έλεγχο της μπάλας σε όλη την αμυντική γραμμή.

Και αντίστοιχα, το αμυντικό έργο της Άρσεναλ ξεκινούσε από την επίθεση. Ο Ανρί εμπόδιζε την προώθηση του δεξιού μπακ και πάντοτε πίεζε ψηλά στον αγωνιστικό χώρο. Ο Μπέργκαμπ κινούνταν σε τέτοια έκταση που ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για έναν κεντρικό μέσο να προωθηθεί προς την επίθεση. Επίσης, οι Πιρές και ο Λιούνγκμπεργκ ήταν άριστοι στο να καλύπτουν τα νώτα τους.

Αν και ο Βενγκέρ το περιέγραψε ως 4-4-2, ήταν περισσότερο μια ασύμμετρη εκδοχή του 4-2-3-1 σε φάση ανάπτυξης και ιδιαίτερα δύσκολο να αντιμετωπιστεί εξαιτίας της κίνησης των επιθετικογενών ποδοσφαιριστών και των πλάγιων μπακ σε προωθημένες θέσεις. Η αριστερή πλευρά των Κόουλ-Πιρές-Ανρί ήταν πιθανότατα η ισχυρότερη πτέρυγα που διέθετε οποιαδήποτε ομάδα σε ολόκληρη τη δεκαετία και επειδή οι αντίπαλοι ήταν τόσο πολύ απασχολημένοι με αυτή, εντυπωσίαζε το πόσο συχνά ο Λιούνγκμπεργκ έβρισκε χώρο να προωθείται από δεξιά και πόσο συχνά ο υποτιμημένος Λαουρέν είχε τον χρόνο να συγκλίνει προς τα μέσα.

Τέλος, πρέπει να αναφερθεί ότι αυτή η ομάδα έπαιξε όντως θαυμάσιο ποδόσφαιρο. Είναι κατά κάποιο τρόπο κλισέ να το πει κανείς αυτό για την Άρσεναλ, ειδικά όταν τα τελευταία χρόνια η ομάδα έχει συνδεθεί με τη φράση «Η Άρσεναλ δεν κερδίζει τρόπαια, αλλά….». Ωστόσο, το να ολοκληρώσει μια σεζόν χωρίς ήττα ενώ παίζει παράλληλα θεαματικό, επιθετικό ποδόσφαιρο, είναι κάτι πραγματικά απίστευτο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

27 Μαρτίου 2024