Γεννημένος στο Μοναστηράκι Δράμας το 1974 ο Αθανάσιος Τερζής υπήρξε ποδοσφαιριστής του Κεραυνού Μοναστηρακίου και της Δόξας Πετρούσας (Α΄ ερασιτεχνική κατηγορία), της ερασιτεχνικής ομάδας της Δόξας Δράμας, του Πανδραμαϊκού στη Δ΄ και Γ΄ Εθνική καθώς επίσης και της Δόξας Δράμας στη Δ΄ και Γ΄ Εθνική.
Αφού αποφοίτησε από το Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού των Σερρών και όντας κάτοχος του διπλώματος UEFA A΄ διετέλεσε προπονητής στις ομάδες: Κεραυνός Μοναστηρακίου (Β΄ ερασιτεχνική κατηγορία), Δόξα Βώλακα (Α2 ερασιτεχνική κατηγορία), Δόξα Πετρούσας, Ακρίτας Κ. Νευροκοπίου, Μέγας Αλέξανδρος Αγίου Αθανασίου (Α1 ερασιτεχνική κατηγορία), Ακαδημία Πανδραμαϊκού, Ακαδημία Δόξας Δράμας (ως τεχνικός διευθυντής), Ακαδημία Απόλλων Καλυθιών (ως τεχνικός διευθυντής), Ιάλυσος Ρόδου (Γ΄ Εθνική).
Σε ηλικία 36 ετών αποφάσισε να ασχοληθεί με τον τομέα της ανάλυσης και την συγγραφή εγχειριδίων με προσωπικά του έργα τα βιβλία “4-3-3 η εφαρμογή του συστήματος”, “4-4-2 με ρόμβο η εφαρμογή του συστήματος”, “FC Barcelona, ομάδα από άλλον πλανήτη”, “Jose Mourinho: Η τακτική ανάλυση του 4-2-3-1 της Ρεάλ Μαδρίτης”, “FC Barcelona: Προπόνηση τακτικής, 151 ασκήσεις για 34 τακτικές καταστάσεις”, “Η τακτική του Jurgen Klopp κατά τη φάση της άμυνας και της επίθεσης”, “Η προπόνηση του 3-5-2 της Juventus | Τακτική ανάλυση και προπονητικές μονάδες: φάση άμυνας και επίθεσης”, “Marcelo Bielsa: Προπόνηση της ανάπτυξης του παιχνιδιού από την άμυνα, απέναντι σε ομάδες που εφαρμόζουν pressing”, “Δημιουργικό επιθετικό παιχνίδι – Ασκήσεις & Παιχνίδια από την τακτική προσέγγιση των Κόντε, Αλλέγκρι, Σιμεόνε, Μουρίνιο, Βενγκέρ & Κλοπ”. Αξίζει να σημειωθεί πως οι τελευταίοι τίτλοι κυκλοφόρησαν και στην παγκόσμια αγορά γνωρίζοντας μάλιστα μεγάλη επιτυχία.
Παράλληλα, έχει προσκληθεί ως εισηγητής σε διεθνή συνέδρια προπονητικής που έχουν λάβει χώρα σε Γερμανία, Κύπρο, Κουβέιτ, Ομάν, Σαουδική Αραβία, αλλά πολύ περισσότερο στο κορυφαίο συνέδριο προπονητικής του πλανήτη στις ΗΠΑ, πλάι σε βαρύνουσας σημασία προσωπικότητες για το χώρο όπως οι Βιθέντε Ντελ, Μπόσκε, Τιερί Ανρί & Ρέιμοντ Βερχέγιεν κατακτώντας δικαιωματικά για τα Ελληνικά δεδομένα τον τίτλο του «πατέρα» της τακτικής ανάλυσης.
-Είστε από τους ανθρώπους που έχουν αφιερώσει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους στο ποδόσφαιρο. Για ποιους λόγους θα παρακινούσατε ένα παιδί να ασχοληθεί με το άθλημα;
«Γιατί όπως ισχύει με όλα τα ομαδικά αθλήματα το ποδόσφαιρο δίνει την δυνατότητα στα παιδιά να ενταχθούν σε μια ομάδα – σύνολο και να μπουν σε μια διαδικασία κοινωνικοποίησης με όλα τα θετικά που συνεπάγεται αυτό. Πολύ σημαντικός παράγοντας επίσης είναι η ευχαρίστηση και η χαρά που μπορεί να προσφέρει ως παιχνίδι. Η επαγγελματική αποκατάσταση μέσω της διάκρισης στο άθλημα είναι πολύ μακρινός στόχος που απαιτεί συνδυασμό πολλών παραγόντων και δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό των παιδιών που επιθυμούν να ξεκινήσουν την ενασχόληση τους με το ποδόσφαιρο».
-Ποια η προσωπική σας θέση αναφορικά με την τακτική που ακολουθεί σημαντική μερίδα προπονητών της κορυφαίας εγχώριας λίγκας με το να μην προσφέρει απλόχερα ευκαιρίες σε νεαρούς γηγενείς ποδοσφαιριστές; Κατά πόσο η οικονομική κρίση έχει λειτουργήσει ανασταλτικά ως προς το παραπάνω φαινόμενο και μέχρι ποια ηλικία μπορεί να αποκαλείται ένας παίκτης ταλέντο;
«Με βρίσκει εντελώς αντίθετο αυτή η τακτική. Κάθε ομάδα πρέπει να διαθέτει ένα πλάνο το οποίο καταρτίζεται από τον τεχνικό διευθυντή και την διοίκηση του συλλόγου. Μέσα στο πλάνο αυτό πρέπει να εντάσσεται και η αξιοποίηση των ποδοσφαιριστών που προέρχονται από τα τμήματα υποδομής. Ακόμη και αν ο προπονητής είναι μεγάλο όνομα στο παγκόσμιο στερέωμα (π.χ. Στέφενς, Μίτσελ) θα πρέπει να απαιτείται απ’ αυτόν να εργαστεί και προς αυτήν την κατεύθυνση αναδεικνύοντας ποδοσφαιριστές από τα σπλάχνα του συλλόγου. Επιτυχημένη λοιπόν θα πρέπει να θεωρείται η θητεία ενός προπονητή όταν μαζί με τα καλά αποτελέσματα της ομάδας έχει συμβάλει και στην ανάδειξη και καθιέρωση νεαρών ποδοσφαιριστών από τα τμήματα υποδομής.
Σαφέστατα η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει πολλούς συλλόγους στην καλύτερη αξιοποίηση των γηγενών ποδοσφαιριστών καθώς σε πολλές ομάδες τίθεται θέμα βιωσιμότητας. Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι μεγάλοι σύλλογοι όπως ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ αποφάσισαν να στηρίξουν την αναγέννηση των ομάδων τους επενδύοντας πολλά στην ανάπτυξη των Ακαδημιών, τοποθετώντας ικανότατους ανθρώπους σε καίριες θέσεις όπως ο Γιάννης Σαμαράς και ο Άκης Ζήκος. Όσοι λοιπόν σύλλογοι είχαν ήδη επενδύσει στην ανάπτυξη των Ακαδημιών πριν από την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης σίγουρα θα είχαν πιο ομαλή μετάβαση στην νέα τάξη πραγμάτων στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όσον αφορά το τρίτο σκέλος της ερώτησης, απάντηση δίνεται μέσα από την δομή που έχουν τα τμήματα υποδομής. Το τελευταίο ηλικιακά τμήμα είναι η ομάδα U20 για τους Ελληνικούς συλλόγους και U21 για συλλόγους της Αγγλίας. Στην Ισπανία υπάρχει η δεύτερη ομάδα για ποδοσφαιριστές μετά την U21 και οι ποδοσφαιριστές εναλλάσσονται πολλές φορές μεταξύ της Β και της Α ομάδας. Πιστεύω λοιπόν ότι προγραμματισμός είναι σοφά καταρτισμένος και ότι ένας ποδοσφαιριστής μετά την ηλικία των 20 θα πρέπει να θεωρείται ολοκληρωμένος και έτοιμος να ενταχθεί στην πρώτη ομάδα του συλλόγου. Αν δει κανείς το έμψυχο δυναμικό κορυφαίων ομάδων που όμως δίνουν μεγάλη σημασία στην ανάδειξη ποδοσφαιριστών από τις Ακαδημίες όπως ο Άγιαξ, η Μπαρτσελόνα και η Άρσεναλ, θα δει ότι στην περίπτωση του Άγιαξ υπάρχουν 10 ποδοσφαιριστές από 18-21 ετών, στην Άρσεναλ 7 από 18-23 και στην Μπαρτσελόνα 6 από 21-23. Οι ποδοσφαιριστές αυτοί εντάσσονται στο έμψυχο δυναμικό της πρώτης ομάδας ως δεύτερη ή τρίτη επιλογή και αγωνίζονται ως αναπληρωματικοί ενώ ενίοτε επιλέγονται στην αρχική ενδεκάδα ώστε να μπορούν να αξιολογηθούν και να εξελιχθούν».
-Εκτιμάτε πως ο μέσος Έλληνας ποδοσφαιριστής είναι εξοικειωμένος σε ικανοποιητικό βαθμό με το αντικείμενο της τακτικής;
«Για να υπάρχει εξοικείωση των ποδοσφαιριστών με το αντικείμενο της τακτικής πρέπει να υπάρχει καθοδήγηση από προπονητές που διαθέτουν την ικανότητα να αναλύσουν τακτικές καταστάσεις και να τις κάνουν κατανοητές στους ποδοσφαιριστές. Σημαντικό επίσης στοιχείο είναι η εμπέδωση της τακτικής σχεδιάζοντας και εκτελώντας τις κατάλληλες ασκήσεις. Το θετικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια με την λειτουργία των σχολών προπονητών, οι επιμορφωτές των οποίων είναι πολύ αξιόλογοι, έχει αναβαθμιστεί το επίπεδο των Ελλήνων προπονητών. Πιστεύω ότι αρκετοί Έλληνες προπονητές είναι πολύ υψηλού επιπέδου και δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από προπονητές προηγμένων ποδοσφαιρικά χωρών. Η εξέλιξη αυτή δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον Έλληνα ποδοσφαιριστή στον οποίο πλέον προσφέρονται γνώσεις ουσιαστικές και ποιοτικές όσον αφορά την τακτική».
-Είστε υπέρ ή κατά της άποψης πως για να γίνει κάποιος επιτυχημένος προπονητής θα πρέπει προηγουμένως να έχει αγωνιστεί απαραίτητα σαν ποδοσφαιριστής; Πως αξιολογείτε τη φράση του Αρίγκο Σάκι: “Δεν χρειάζεται να ήσουν άλογο για να είσαι επιτυχημένος αναβάτης”;
«Είναι γεγονός ότι προπονητές του βεληνεκούς του Αρίγκο Σάκι, του Αρσέν Βενγκέρ, του Σβεν Γκόραν Έρικσον και του Ζεράρ Ουγιέ είτε δεν υπήρξαν ποτέ ποδοσφαιριστές είτε αγωνίστηκαν σε ερασιτεχνικό μόνο επίπεδο. Στην Πορτογαλία τείνει να γίνει καθεστώς η ανάδειξη προπονητών που δεν έχουν αγωνιστεί επαγγελματικά ως ποδοσφαιριστές. Μερικές περιπτώσεις είναι ο Vitor Pereira της Al Ahli (πρώην της FC Porto), ο δικός μας Leonardo Jardim της Sporting Lisbon πρώην του Ολυμπιακού και Pedro Caixinha της Santos Laguna (Mexico). Συνεπώς η πρότερη εμπειρία ως ποδοσφαιριστής δεν είναι απαραίτητη ώστε να μπορέσει κάποιος να μελετήσει το παιχνίδι να αναπτύξει μια φιλοσοφία και να την μεταλαμπαδεύσει στους ποδοσφαιριστές μιας ομάδας. Όσον αφορά την φράση του Αρίγκο Σάκι του οποίου οι ιδέες και η τακτική προσέγγιση άλλαξαν ριζικά την μορφή του ποδοσφαίρου, δεν μπορώ παρά να την ασπαστώ».
-Πως χαρακτηρίζετε τον τρόπο που τα εγχώρια ΜΜΕ αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο και ποιο το επίπεδο αθλητικής παιδείας του μέσου Έλληνα φιλάθλου όπως αυτό διαμορφώνεται ως επακόλουθο; Είναι δυνατόν να μην δίνεται η δέουσα σημασία ως προς την ανάλυση από την ίδια χώρα που πανηγύρισε το μεγαλύτερο θαύμα από πλευράς τακτικής στην ιστορία του αθλήματος;
«Η Ελλάδα είναι μια μικρή πληθυσμιακά χώρα. Ωστόσο ο αριθμός των αθλητικών εφημερίδων που βρίσκονται κρεμασμένες στα περίπτερα είναι δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση με τον πληθυσμό, ενώ πολλές από τις εφημερίδες που κυκλοφορούν είναι καθαρά οπαδικές. Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι η ποσότητα να αποβαίνει εις βάρος της ποιότητας ενώ οι αναγνώστες σε πολλές των περιπτώσεων να έχουν μη αντικειμενική-κατευθυνόμενη ενημέρωση. Έτσι δεν μπορώ να πω ότι ο μέσος Έλληνας φίλαθλος έχει βάσεις αθλητικής παιδείας. Αυτό άλλωστε είναι ολοφάνερο από τα κρούσματα βίας που παρουσιάζονται συχνά πυκνά στα Ελληνικά γήπεδα. Όσον αφορά την επιτυχία της εθνικής μας ομάδας στο Euro, έπρεπε να σημάνει την αλλαγή σελίδας σε πολλά που έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο στη χώρα μας και ένας από αυτούς τους τομείς είναι η ενημέρωση του Έλληνα φιλάθλου σε θέματα τακτικής, ώστε να μπορέσει να δει με άλλο μάτι το παιχνίδι. Επιπλέον η ενημέρωση αυτή θα μπορέσει να βάλει και ένα λιθαράκι στην αναβάθμιση της αθλητικής παιδείας του φιλάθλου, καθώς το επίκεντρο κατά την παρακολούθηση ενός αγώνα θα παραμένει το ίδιο το παιχνίδι και όχι ότι έχει να κάνει με τον διαιτητή ή τους φιλάθλους της αντιπάλου ομάδας».
