Δήλωση Λιβανίου για τον αρχαιολογικό χώρο Αυλίδας

Για την αδράνεια προκειμένου η Αυλίδα να μείνει στην αφάνεια μιλά η Ζωή Λιβανίου, κατόπιν σχετικών οχλήσεων. Προκειμένου να αξιοποιηθεί η περιοχή πρέπει να γίνουν οι σχετικές ενέργειες τονίζει. Συγκεκριμένα ενημερώνει: «Για δεκαετίες συμφέροντα μιας ιδιότυπης ολιγαρχίας με διαφορετικές αφετηρίες και διαφορετικές στοχεύσεις υποβάθμισαν, αμφισβήτησαν ή προσπάθησαν να περιορίσουν την έκταση και την αξία του […]

26 Φεβρουαρίου 2019

του/της Newsroom

Για την αδράνεια προκειμένου η Αυλίδα να μείνει στην αφάνεια μιλά η Ζωή Λιβανίου, κατόπιν σχετικών οχλήσεων. Προκειμένου να αξιοποιηθεί η περιοχή πρέπει να γίνουν οι σχετικές ενέργειες τονίζει. Συγκεκριμένα ενημερώνει:
«Για δεκαετίες συμφέροντα μιας ιδιότυπης ολιγαρχίας με διαφορετικές αφετηρίες και διαφορετικές στοχεύσεις υποβάθμισαν, αμφισβήτησαν ή προσπάθησαν να περιορίσουν την έκταση και την αξία του αρχαιολογικού χώρου της Αυλίδας. Μια σειρά λαθών, σκόπιμης αδράνειας και ιδιοτελών οπτικών, εμπόδισαν την ανάδειξη και την ουσιαστική αξιοποίηση του σημαντικού αυτού αρχαιολογικού χώρου. Μια σειρά «λαθών» έθεσε σε αμφισβήτηση ακόμα και τα όρια του αρχαιολογικού χώρου. Η αρχή έγινε όταν από «λάθος» στο προεδρικό διάταγμα που όριζε την προστατευόμενη αρχαιολογική περιοχή της Αυλίδας δεν περιέχονταν όπως προβλέπουν οι νόμοι οι συντεταγμένες της προστατευόμενης περιοχής. Το συγκεκριμένο «λάθος» διαιωνίζεται μέχρι και σήμερα όταν κατόπιν επίμονων παρεμβάσεών μου στο Υπουργείο Πολιτισμού κινήθηκε η διαδικασία αναθεώρησης του προεδρικού διατάγματος προκειμένου να περιληφθούν, όπως προβλέπεται και οι συντεταγμένες του. Τότε κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν εκ νέου αντιρρήσεις και ξεκίνησαν ένα δημόσιο διάλογο χωρίς πραγματικό αντικείμενο όπως αρχικά είχα εκτιμήσει. Οι συνεχείς επιθέσεις στο πρόσωπό μου προσπάθησαν να συμπαρασύρουν και τους εργαζόμενους του τσιμεντάδικου, η πλειοψηφία των οποίων γρήγορα αντιλήφθηκε ότι η πρωτοβουλία μου δεν είχε σχέση με το εργοστάσιο. Ταυτόχρονα σημειώθηκε ένα ακόμα «λάθος», μια παράλειψη όπως εκ των υστέρων αναφέρθηκε. Στην πρόταση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας για την αναθεώρηση του χωροταξικού πλαισίου ανάπτυξης της Περιφέρειας ο αρχαιολογικός χώρος της Αυλίδας «ξεχάστηκε» και βέβαια η Αυλίδα απουσίαζε από κάθε σχετική αναπτυξιακή πρωτοβουλία. Κατόπιν προσωπικών μου επανειλημμένων παρεμβάσεων στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και στην Περιφέρεια, επίσημα και ανεπίσημα, η Αυλίδα και ο αρχαιολογικός της χώρος περιλήφθηκαν σε όλα τα σχετικά εδάφια.
Οι λόγοι που με υποχρεώνουν να κάνω αυτή την παρέμβαση είναι δύο:
Τα επαναλαμβανόμενα «λάθη» αποδεικνύουν ότι κάποιοι έχουν ως στόχο να υποβαθμιστεί η αξία του σπουδαίου αυτού αρχαιολογικού χώρου. Τον αντιμετωπίζουν ως εμπόδιο και όχι ως περιουσιακό στοιχείο αναξιοποίητο που ανήκει στο σύνολο της ευβοϊκής και της παγκόσμιας κοινωνίας. Η αδράνεια που παρατηρείται και τα εμπόδια που τίθενται προκειμένου η Αυλίδα να παραμείνει στην αφάνεια, όπως έχει μείνει εδώ και 20 χρόνια, είναι κάτι το οποίο πρέπει να γνωστοποιηθεί σε όλη την τοπική κοινωνία η οποία είναι και η μόνη αρμόδια να υπερασπιστεί τα περιουσιακά συλλογικά δικαιώματα του τόπου.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι και πάλι η διαδικασία έκδοσης του αναθεωρημένου ΠΔ καθυστερεί αδικαιολόγητα ενημερώνω τους κάθε είδους ναρκοθέτες ότι δεν μπορούν και δεν θα επιτρέψουμε καμία εκ νέου υποβάθμιση ή απόκρυψη ή απαξίωση της Αυλίδας. Σε αυτή μάλιστα τη συγκυρία εάν ανακαλυφθούν εκ νέου λάθη και παραλείψεις θα ζητήσουμε την διενέργεια έρευνας που να αποκαλύπτει τα πρόσωπα που κάνουν τα «λάθη» αλλά και όσους τα υποκινούν
Εν κατακλείδι σημειώνω ότι είναι ευτυχές που ορισμένοι εκ των υστέρων χειροκροτούν όσα με κόπο επιτεύχθηκαν για την προστασία, την ανάδειξη και αξιοποίηση της Αυλίδας. Είναι ευτυχές ακόμα και όταν όσοι έκαναν ή δεν είδαν έγκαιρα τα «λάθη» προσπαθούν να οικειοποιηθούν το θετικό αποτέλεσμα. Θα ήταν ευτυχέστερο όμως να αναλάβουν ή να συμμετέχουν σε ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την πραγματική αξιοποίηση της περιοχής, με απόλυτο σεβασμό και ανάδειξη της αρχαιολογικής, ιστορικής και πολιτισμικής αξίας , αντί να περιορίζονται σε ευχολόγια και δημόσια λόγια του αέρα. Τότε μόνο θα κερδίσουν όχι απλώς το χειροκρότημα αλλά τον σεβασμό του συνόλου της τοπικής και όχι μόνο κοινωνίας».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

2 Νοεμβρίου 2024