Όσο υπάρχει ανθρωπιά..

Είναι κάτι τέτοιες εικόνες που με κάνουν να αισθάνομαι πως υπάρχει ακόμα ελπίδα. Σε ένα εκ των παλαιοτέρων κομμωτήριο στη Λαμία, επί της οδού Υψηλάντου, μπορεί οι πελάτες να μην περιμένουν ουρά, υπάρχει ωστόσο ένας “πελάτης” που είναι μόνιμος θαμώνας. Πρόκειται για τον ευγενικό γίγαντα της φωτογραφίας, για τον οποίο η ιδιοκτήτρια του κομμωτηρίου έχει […]

19 Φεβρουαρίου 2019

του/της Newsroom

Είναι κάτι τέτοιες εικόνες που με κάνουν να αισθάνομαι πως υπάρχει ακόμα ελπίδα.

Σε ένα εκ των παλαιοτέρων κομμωτήριο στη Λαμία, επί της οδού Υψηλάντου, μπορεί οι πελάτες να μην περιμένουν ουρά, υπάρχει ωστόσο ένας “πελάτης” που είναι μόνιμος θαμώνας. Πρόκειται για τον ευγενικό γίγαντα της φωτογραφίας, για τον οποίο η ιδιοκτήτρια του κομμωτηρίου έχει στρώσει εδώ και μέρες όχι ένα αλλά δύο χαλιά για να είναι άνετος. Τις ημέρες που έριχνε χιόνι μάλιστα, τον σκέπαζε και με μία κουβέρτα. Κάθε μέρα, πηγαίνοντας προς τη δουλειά, αυτή η εικόνα μου διώχνει ευθύς ό,τι αρνητικές σκέψεις μπορεί να με διακατέχουν και πάντα μένω με την ίδια σκέψη: “Όσο υπάρχει ανθρωπιά, υπάρχει ελπίδα”.

Αυτό που μας κάνει ανθρώπους δεν είναι το πώς συμπεριφερόμαστε σε όντα που θεωρούμε ισότιμα ή ανώτερα από εμάς. Είναι το πώς συμπεριφερόμαστε σε όντα που -εσφαλμένα και εντελώς εγωιστικά- θεωρούμε κατώτερα.

Η ανθρωπιά δεν είναι μια περαστική μόδα. Είναι μια στάση ζωής, την οποία καλούμεθα να υιοθετήσουμε και να διατηρήσουμε καθ’όλη την πορεία της ζωής μας, μέσα σε μιαν αέναη μάχη όχι μόνο με όσους και ό,τι παλεύει να μας αλλοτριώσει, αλλά πρωτίστως, με τον εαυτό μας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ