Πέντε χρόνια μετά το λουκέτο της γνωστής βιομηχανίας, τα εργοστάσια της Ροδόπης και της Εύβοιας παραμένουν κλειστά, ενώ πουλήθηκε μόνο το εμπορικό σήμα. Σειρά σεναρίων και εικασιών για το πώς θα το χρησιμοποιήσει ο νέος ιδιοκτήτης του.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα λανθασμένων-καθυστερημένων ενεργειών που έχουν οδηγήσει μια σημαντική επιχείρηση σε λουκέτο, τους εργαζόμενους στην ανεργία, τις τράπεζες σε βαρύτατες απώλειες και τους πιστωτές (εργαζόμενοι, δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία) «στο περίμενε και… δεν βλέπουμε» αποτελεί αυτό της γνωστής βιομηχανίας ξύλου Shelman.
Έχει αναφερθεί πολλές φορές κατά το παρελθόν η άρνηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να δεχτούν στις αρχές της δεκαετίας το ποσό των 30 εκατ. ευρώ από τον τουρκικό όμιλο Castamonu, προκειμένου να πωληθεί το ενεργητικό της πρώην εισηγμένης, με το σκεπτικό ότι «τα λεφτά ήταν λίγα».
Αφού λοιπόν 1-2 χρόνια αργότερα οι τράπεζες έχασαν όλα τα δάνειά τους και οι εργαζόμενοι τις δουλειές τους, η Shelman έβαλε λουκέτο το 2014 και από τότε μέχρι σήμερα εξακολουθούμε να βρισκόμαστε ουσιαστικά στο ίδιο σημείο. Και αυτό παρά το γεγονός ότι με το που ανέλαβε στις αρχές του 2015 τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ, ανακοινώθηκε σειρά ενεργειών και πολιτικών προκειμένου να πάρουν και πάλι μπροστά βιομηχανικές μονάδες που είχαν πτωχεύσει, με εμβληματικά παραδείγματα αυτά της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας και της Shelman. Και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο, «μηδέν από μηδέν, μηδέν»…
Ας δούμε όμως πού βρίσκεται σήμερα η υπόθεση της Shelman.
Πρώτον, το εργοστάσιο της Κομοτηνής που έκλεισε το 2014 βγήκε αρχικά σε πλειστηριασμό τον Δεκέμβριο του 2016 προς 11,6 εκατ. ευρώ και στη συνέχεια τον Σεπτέμβριο του 2018 προς 9,92 εκατ. ευρώ, χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να έχει βρεθεί ενδιαφερόμενος.
Κύκλοι της αγοράς εκτιμούν ότι η μονάδα μπορεί να λειτουργήσει ικανοποιητικά, αρκεί ο αγοραστής να είναι σε θέση να απευθυνθεί σε αγορές του εξωτερικού, λόγω της σαφώς περιορισμένης τρέχουσας εγχώριας ζήτησης. Υποθέτουν μάλιστα, πως αν το τίμημα στον πλειστηριασμό ήταν αρκετά χαμηλότερο από την αρχή (στο μεσοδιάστημα ο εξοπλισμός έχει παλιώσει κατά 2,5 χρόνια), ίσως θα μπορούσε να προκύψει επενδυτικό ενδιαφέρον.
Δεύτερον, το ίδιο άσχημα εξελίσσονται τα πράγματα σε ό,τι αφορά τη μονάδα που διέθετε η Shelman στην Εύβοια. Κανένας ενδιαφερόμενος δεν έχει προκύψει μέχρι σήμερα στον σχετικό πλειστηριασμό, όχι μόνο λόγω του απαιτούμενου ποσού, αλλά και γιατί -σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς- θεωρείται απίθανο να βρεθεί υποψήφιος αγοραστής προκειμένου να λειτουργήσει μια μονάδα που είχε διακόψει τη λειτουργία της αρκετά νωρίτερα από αυτή της Κομοτηνής.
Αντίθετα, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, προτιμότερο θα ήταν ο πλειστηριασμός να σπάσει σε περισσότερα κομμάτια και να δοθεί η δυνατότητα αξιοποίησης του ακινήτου, το οποίο φέρεται να βρίσκεται σε προνομιακή θέση..
Τρίτον, η θυγατρική εμπορική εταιρεία της Shelman, «Ξυλεμπορία Πατρών», συνεχίζει να βρίσκεται σε λειτουργία, θεωρείται υγιής και εκτιμάται όταν τελικά δρομολογηθεί ο πλειστηριασμός της και θα υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον.
Το παράδοξο ωστόσο είναι πως ενώ από το «λουκέτο» του 2014 κανένα παραγωγικό τμήμα του ομίλου Shelman δεν έχει ρευστοποιηθεί προκειμένου να επαναλειτουργήσει και να προσφέρει στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, πρόσφατα πουλήθηκε σε πλειστηριασμό το εμπορικό σήμα της εταιρείας προς 200.000 ευρώ!
Το γεγονός αυτό σχολιάζεται έντονα στην αγορά, όχι φυσικά για το αν και ποιο ποσό θα αποφέρει στους πιστωτές («ψίχουλα»), αλλά για τη σκοπιμότητα της συγκεκριμένης κίνησης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο αγοραστής προέρχεται από τον χώρο της εμπορίας ξύλου και είναι άτομο που γνώριζε τον προηγούμενο ιδιοκτήτη της Shelman, τον αείμνηστο Ηλιάδη. Έχουν αρχίσει επίσης να ακούγονται διάφορες εικασίες για τον τρόπο αξιοποίησης του σήματος, με άλλους να υποθέτουν ότι θα χρησιμοποιηθεί για να λανσαριστούν εισαγόμενα προϊόντα και άλλους να σχετίζουν τη συγκεκριμένη κίνηση ως πρόθεση πιθανής διάθεσης του σήματος σε άλλον επενδυτή, που θα εξέταζε το θέμα της εμπλοκής του στο παραγωγικό κομμάτι του κλάδου.
