06.02 : Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κήρυξε την 6η Φεβρουαρίου «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής», για να ευαισθητοποιήσει το διεθνές κοινό και ιδιαίτερα της Αφρικανούς για τη βάρβαρη αυτή πρακτική, που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία της γυναίκας. Ήδη, σχεδόν όλες οι χώρες της Αφρικής έχουν ποινικοποιήσει την κλειτοριδεκτομή. Η κλειτοριδεκτομή είναι […]

6 Φεβρουαρίου 2020

του/της Newsroom

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κήρυξε την 6η Φεβρουαρίου «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής», για να ευαισθητοποιήσει το διεθνές κοινό και ιδιαίτερα της Αφρικανούς για τη βάρβαρη αυτή πρακτική, που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία της γυναίκας.

Ήδη, σχεδόν όλες οι χώρες της Αφρικής έχουν ποινικοποιήσει την κλειτοριδεκτομή.

Η κλειτοριδεκτομή είναι ο ακρωτηριασμός των εξωτερικών γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Είναι μορφή «σεξουαλικού ευνουχισμού» για να υποδηλώσει την απόλυτη υποταγή στον μελλοντικό της σύζυγο.

Για την ιατρικά περιττή πρακτική, που είναι βασισμένη στην ανισότητα των φύλων, συχνά χρησιμοποιείται ο παραπλανητικός όρος «γυναικεία περιτομή».

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, 150 εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή, ενώ κάθε χρόνο προστίθενται 2 εκατομμύρια.

Πρόκειται για έθιμο…. που απαντάται κυρίως στις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στο Κοράνι. Αναφορές για την κλειτοριδεκτομή υπάρχουν στους αρχαίους έλληνες συγγραφείς.

→ Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Φοίνικες, οι Χετταίοι και οι Αιθίοπες πραγματοποιούσαν κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια τους, ενώ ο Στράβων στους ελληνιστικούς χρόνους την αποκαλεί «γυναικεία περιτομή».

Η αφετηρία του εθίμου χάνεται στα βάθη των αιώνων της αφρικανικής παράδοσης. Η τελετή αυτή όμως πέρα από έθιμο είναι ένα μαζικό έγκλημα που τελείται εις βάρος των γυναικών σε παγκόσμιο επίπεδο, πολλές φορές με την ανοχή θρησκειών, κρατών, κυβερνήσεων και κοινωνικών επιστημόνων.

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, 150 εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή, ενώ κάθε χρόνο προστίθενται 2 εκατομμύρια.

Σχεδόν ένα στα πέντε νεαρά κορίτσια στην υποσαχάρια Αφρική εξακολουθεί να εξαναγκάζεται να υποστεί την πρακτική του ακρωτηριασμού των γεννητικών του οργάνων, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της UNICEF.

Τα κορίτσια από 14 ετών και κάτω, αντιπροσωπεύουν 44 εκατομμύρια από όσους έχουν συνολικά υποστεί κλειτοριδεκτομή, με την υψηλότερη επικράτηση της πρακτικής σε αυτές τις ηλικίες, να είναι στην Γκάμπια (56%), τη Μαυριτανία (54%) και την Ινδονησία, όπου περίπου το ήμισυ των κοριτσιών ηλικίας 11 ετών και κάτω, έχουν υποστεί την πρακτική. Οι χώρες με την υψηλότερη επικράτηση ανάμεσα σε κορίτσια και γυναίκες ηλικίας 15 έως 49 ετών είναι η Σομαλία (98%), η Γουινέα (97%) και το Τζιμπουτί (93%).

Στις περισσότερες από αυτές τις χώρες, η πλειοψηφία των κοριτσιών υπέστη κλειτοριδεκτομή, πριν γιορτάσουν τα πέμπτα γενέθλιά τους. Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων είναι μία πρακτική που συντηρείται από κοινωνικές αντιλήψεις, όπως ότι τα κορίτσια και οι οικογένειές τους θα αντιμετωπίσουν ντροπή, κοινωνική περιθωριοποίηση και θα έχουν χειρότερες προοπτικές γάμου αν την εγκαταλείψουν.

Μία από τις πρώτες γυναίκες που γνωστοποίησε το φοβερό αυτό μαρτύριο της κλειτοριδεκτομής και πλέον γνωστή ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ήταν η Waris Dirie, μέσα από το βιβλίο της «Το Λουλούδι της Ερήμου» (μετάφραση του Dirie στα Αγγλικά), το οποίο μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη το 2011 με τον ίδιο τίτλο.

«Πήγαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή, ανάμεσα σε θάμνους. Η μητέρα μου κάθισε σε ένα βράχο και μου έδωσε να δαγκώσω μια ρίζα δέντρου. Η τσιγγάνα έχωσε τα δάχτυλά της σ’ ένα ταγάρι που φορούσε κι έβγαλε μια σπασμένη λεπίδα ξυραφιού. Έφτυσε πάνω της και την σκούπισε στη ποδιά της. Αφού την καθάρισε, μου έδεσε τα μάτια με ένα μαντήλι για να μη βλέπω. Το επόμενο πράγμα που ένοιωσα ήταν να κόβουν τη σάρκα μου.. Άκουσα τον πνιχτό ήχο της λεπίδας που πριόνιζε πέρα-δώθε το δέρμα μου. Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν και να τραντάζομαι ανεξέλεγκτα. Προσευχήθηκα να τελειώσει γρήγορα. Κι έτσι έγινε, γιατί λιποθύμησα», γράφει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία της η Waris Dirie.

Η Dirie επιβλέπει τέσσερα ιατρικά κέντρα για την ολιστική θεραπεία των θυμάτων FGM στο Παρίσι, τη Στοκχόλμη, το Βερολίνο και το Άμστερνταμ και σχεδιάζει να ανοίξει και άλλα σε όλη την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και τις ΗΠΑ. «Πρόκειται για ένα παγκόσμιο ζήτημα», λέει. «Οπουδήποτε βρίσκονται μετανάστες, φέρνουν τα έθιμά τους μαζί τους. Είναι παντού» υπογράμμισε.

Για να έχετε και μια εικόνα:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

28 Μαρτίου 2024
27 Μαρτίου 2024