Στην Χρύσα Τσεπραηλίδου
Συναντηθήκαμε στους πρόποδες του Ελικώνα στην Ανάληψη Βοιωτίας η αλλιώς Σούρπη με τον θρύλο του Βοιωτικού ποδοσφαίρου τον κ. Μαρτιναίο στο χωμάτινο γήπεδο της περιοχής για να μιλήσουμε για τις αναμνήσεις των γηπέδων αυτών και η γυναίκα του μας έδωσε τον τίτλο.
«Πόσες αναμνήσεις έχουμε από αυτά τα γήπεδα, μας θυμίζουν τα νιάτα μας και τα γκολποστ μένουν ακόμα εκεί σαν κάτι να περιμένουν, ίσως και άλλους αγώνες, ίσως και άλλα παιδιά σαν και εμάς που είμαστε τότε. Να παίζουν και να νιώσουν την συγκίνησή του αγώνα, του ερασιτεχνικού αγώνα της ομάδας τους, της ομάδας που παίζει ο γιος τους η ο άντρας τους.»
Μετά από αυτή την οξυδερκής διαπίστωση ξεκινήσαμε την συνέντευξη με τον κύριο Μαρτιναίο που είναι πολύ απλός και ειλικρινής.
Σ.Ν. Ποια ομάδα προπονείτε τώρα;
Αυτή τη στιγμή είμαι στο Ησαΐα Δεσφίνας, από πέρσι, είμαστε στο Νομό Φωκίδας και είμαστε μία χαρά, πάμε μία χαρά.
Σ.Ν. Η ομάδα της καρδιάς σας ποια είναι;
Ο Λεβαδειακός 21 χρόνια ζήσαμε πολλές στιγμές και καλές και άσχημες και ανόδους και πεσίματα .21 χρόνια είναι μες στο DNA μας πλέον ο Λεβαδειακός .
Σ.Ν. Τι σας θυμίζει ένα χωμάτινο γήπεδο σαν αυτό που βρισκόμαστε;
Από ένα τέτοιο γήπεδο ξεκίνησαν όλα. Σε όλα τα γήπεδα αυτού του τύπου έχω έρθει και στο χωριό μου, από κει που ξεκίνησα χωμάτινο ήταν το γήπεδο. Είμαι από τον Άγιο Βλάση και έπαιζα στην ομάδα που λεγόταν Πανοπαίας αλλά και στο Λεβαδειακό όταν ήρθα το γήπεδο ήταν χωμάτινο μετά από χρόνια το κάνανε με φυσικό χόρτο.
Σ.Ν. Είχα ακούσει από τον κύριο Αγνιάδη στους παλαίμαχους ότι αν σηκώσετε το γκαζόν θα βρείτε από κάτω από τον ιδρώτα μας.
Και όχι μόνο όχι μόνο ιδρώτας αλλά και αίμα, γιατί ήταν χωμάτινα τότε και ήταν εύκολο να ματώσουμε .Μετά τον αγώνα ολόκληρη την επόμενη βδομάδα ήμασταν με επιδέσμους για να ξεπεράσουμε τους τραυματισμούς μας και τον πόνο.
Σ.Ν. Εμείς βρισκόμαστε τώρα εδώ στο γήπεδο της Ανάληψης που έχουν διεξαχθεί κάποια αγώνες
Στο γήπεδο της Ανάληψης έχουνε γίνει πολλοί αγώνες έχει φτάσει και στη Α Κατηγορία
Όλοι έχουμε ξεκινήσει από τέτοια γήπεδα, λίγο ως πολύ όλοι έχουμε παίξει σε τέτοια γήπεδα είτε σαν προπόνηση είτε σε φιλικούς αγώνες, είτε με φίλους και είναι κρίμα να είναι τώρα σε αυτή την κατάσταση θα μπορούσε κάτι να γίνει να προσπαθούσαν κάποιοι να βελτιώνουν τα γήπεδα να τα φτιάχνανε και να τα περνάνε ομάδες που τώρα δεν έχουνε γήπεδα για να κάνουν προπόνηση.
Είναι δύσκολες εποχές, δύσκολοι καιροί αλλά είναι και κρίμα να το βλέπεις έτσι ένα γήπεδο.
Σ.Ν. Του Ατρομήτου το γήπεδο έχει γίνει σκουπιδότοπος φαντάζεστε ότι και αυτό έτσι θα καταλήξει κάποια στιγμή;
Μπορεί βέβαια να μην καταλήξει έτσι, αλλά δεν είναι κατάσταση αυτή στην οποία βρίσκεται τώρα, καλύτερα θα ήταν να γινόταν μία ανακαίνιση και θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποιους αγώνες και προπονήσεις σε ένα πολύ όμορφο μέρος ειδυλλιακό θα έλεγα κάτω από τον Ελικώνα.
Εγώ δεν έχω παίξει πολλούς αγώνες εδώ γιατί όταν παίζαμε στον Άγιο Βλάση ,δεν ήμασταν στις ίδιες κατηγορίες .Βεβαίως έχω έρθει και έχουμε κάνει και πολλές προπονήσεις σε αυτό το γήπεδο και φιλικά έχουμε παίξει και με φίλους παίζαμε ποδόσφαιρο.
Πάνε πολλά χρόνια τότε δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα για να ασχοληθούμε, το κύριο μας ήταν το ποδόσφαιρο. Τελειώναμε με το σχολείο, πετάγαμε την τσάντα και πηγαίναμε στο γήπεδο έτσι γινόταν σε όλα τα χωριά, ήταν τρόπος ζωής κάναμε αυτό που μας άρεσε και στο τέλος το κάναμε και επάγγελμα και είναι πολύ όμορφο να κάνεις επάγγελμα κάτι που αγαπάς τόσο πολύ, περάσαμε πολύ ωραία.
Μακάρι να γυρνάγαμε τα χρόνια πίσω να τα ξανά ζούσαμε είμαι πολύ ευχαριστημένος και ας περνάγαμε τις ίδιες στεναχώριες. Είναι πράγματα που τα ζεις και δεν ξεχνιούνται για μία ζωή.
Σ.Ν. Πείτε μας κάποια κομβική στιγμή που ήτανε χωμάτινο το γήπεδο και σας έχει στιγματίσει;
Η κομβική στιγμή για την ομάδα όταν άλλαξε το γήπεδο. Η μετάβαση που έγινε από το χωμάτινο στο γκαζόν και αν το συνδυάσουμε με το ότι μετά από δύο χρόνια από την αλλαγή αυτή που έγινε στα γήπεδα, ανεβήκαμε κατηγορία είναι το πιο κομβικό σημείο που έχει συμβεί στο χώρο του ποδοσφαίρου στον Λεβαδειακό και στην περιοχή μας .Βέβαια τότε σχεδόν τα περισσότερα γήπεδα της Β κατηγορίας ήταν χωμάτινα παντού όχι μόνο στη Λιβαδειά.
Σ.Ν. Σας έχουνε στηρίξει στη Λιβαδειά ;
Δεν είχα δεν έχω και πιστεύω ότι δεν θα έχω ποτέ παράπονο από τον κόσμο . Η εκτίμηση και ο σεβασμός που μου δείχνει ο κόσμος είναι το κάτι άλλο. Φανταστείτε με βρίσκουν ακόμα τώρα στο δρόμο που είναι μικρότερη από μένα και μου λένε Γιαννάκο τι κάνεις; Αυτό το Γιαννάκο τι κάνεις είναι ότι καλύτερο μπορείς να ακούσεις γιατί είμαι 60 χρόνων και να σε λέει ο άλλος Γιαννάκο αισθάνεσαι πάρα πολύ όμορφα. Τότε ήταν βέβαια κι άλλα χρόνια και η ομάδα του Λεβαδειακού απαρτιζόταν σχεδόν κατά την πλειοψηφία της με παίκτες από τις γύρω περιοχές ,υπήρχε γνωριμία με τον κόσμο, αμεσότητα, βγαίναμε έξω και ήξερε ο ένας τον άλλον ,ήταν διαφορετικά .
Σ.Ν. Καλώς έγινε αυτό με τις μεταγραφές από το εξωτερικό ,γενικότερα σε όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Δεν διαφωνώ με το να γίνουν μεταγραφές, εγώ διαφωνώ ειδικά με τους ξένους παίκτες να έρχονται οι οποίοι δεν είναι καλύτεροι από τους υπάρχοντες Έλληνες παίκτες. Η μεταγραφή να γίνει σε κάποιον που είναι καλύτερος από τον υπάρχον παίκτη και να ανέβει το επίπεδο. Γιατί να φέρουμε πέντε ποδοσφαιριστές που τους βρίσκουν πιο φθηνούς και να είναι της ίδιας αξίας με τους ίδιους υπάρχοντες Έλληνες παίκτες, το θεωρώ άδικο.
Ειδικά τώρα με τις μικρές ομάδες στα χωριά μόλις φτάσουν 18 χρονών το 90% φεύγει από το χωριό γιατί θα φοιτήσει σε κάποια σχολή .Για αυτό πρέπει οι ομάδες να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή .’Όσες ομάδες είχαν προνοήσει να έχουν Ακαδημίες είναι καλυμμένες από νέους παίκτες, για τις άλλες ομάδες είναι πολύ δύσκολο. Εγώ είχα πέρσι πέντε παιδιά 18 χρονών που πήγαινα τρίτη λυκείου και φέτος δεν έχω κανέναν γιατί πέρασαν σε σχολές
Σ.Ν. Τώρα που είπαμε για παίκτες ,έχουμε τον Μανιάτη που έχουμε βγάλει από αυτά τα γήπεδα τον Κασάπη τον Γκώνια ,θεωρείται ότι αυτοί έπρεπε να μείνουν εδώ και αν όχι, ίσως κάποια στιγμή να πρέπει να επιστρέψουν ;
Και φυσικά συμφωνώ ότι έπρεπε να φύγουν, πήγαν σε μεγαλύτερες ομάδες είναι τιμή για τους ίδιους και για τον Λεβαδειακό και για την περιοχή μας και για την εξέλιξή τους και μακάρι να μπορούσαν και παραπάνω και να πάνε όσο καλύτερα γίνεται στην ποδοσφαιρική τους καριέρα. Τώρα όσο για την επιστροφή τους, αυτό εξαρτάται από τις συγκυρίες στην ζωή του καθενός.
Σ.Ν. Πώς βλέπετε το ποδόσφαιρο σε τοπικό επίπεδο;
Είναι δύσκολα τα πράγματα αυτή την εποχή που ζούμε. Αν δεν υπάρχουν στα χωριά, με τους δικούς τους γηγενείς παίκτες ,έτσι ώστε να μη χρειάζεται να κάνουν πολλές μεταγραφές . Ο κόσμος δεν διαθέτει τα χρήματα που διέθετε κάποτε και είναι δύσκολα αλλά ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που όλα τα χρόνια είναι ήρωες και κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να βοηθήσουν την ομάδα για να κάνουμε το χόμπι τους για μένα είναι ήρωες πραγματικά ήρωες και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και πολλά μπράβο Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί και ασχολούνται και υπάρχουν οι ομάδες.
Σ.Ν. Αυτό που θεωρούσαν κάποιοι ότι αν γίνεις ποδοσφαιριστής θα γίνεις πολύ πλούσιος μήπως ήταν αρνητικό τελικά για το ποδόσφαιρο, γιατί δεν κυνηγούσαν το άθλημα άλλα την δόξα και τα κέρδη;
Στα παιδιά δεν πρέπει να τους περνάμε ποτέ αυτό το μήνυμα. Το μήνυμα που πρέπει να τους περνάμε, είναι ότι ο αθλητισμός κάνει καλό σε πολλά .Δεν μπορούμε όλοι να γίνουμε μεγάλοι ποδοσφαιριστές, ούτε μπορείς να υπολογίζεις ότι θα οικονομήσεις από το ποδόσφαιρο, μπορεί σε κάποιους έτσι να φαίνεται, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Σκεφτείτε τόσα χρόνια για πόσους παίκτες είπαμε ότι φύγανε από τη Βοιωτία, για τρεις παίκτες. Μόνο αυτό σας λέω. Θα πρέπει να περνάμε στα παιδιά ότι το ποδόσφαιρο είναι χόμπι .Καταρχάς είναι από το Θεό, αυτός σου το δίνει το χάρισμα και ή το έχεις ή δεν το έχεις. Άμα δεν το έχεις δεν πα να κάνεις ότι θέλεις, δεν υπάρχει περίπτωση να το φτάσεις σε υψηλό επίπεδο.
Η κατάσταση των υπόλοιπων γηπέδων στην Λιβαδειά
https://www.stereanews.gr/2020/02/17/ta-xwmatina-ghpeda-ths-livadeia-ti-mellei-genesuai/
