Βίκυ Βλαχογιάννη: «Ο πολιτισμός δεν πρέπει να ‘ναι εσωστρεφής»

Είκοσι χρόνια συμπλήρωσε ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Κεντρικής Ελλάδας (ΣΚΕΤΚΕ). Είκοσι χρόνια με δράσεις και παρεμβάσεις πολιτισμού τόσο στη Λαμία, όσο και σε όλη την Στερεά Ελλάδα και όχι μόνο. Δράσεις και παρεμβάσεις δίπλα στον κόσμο, μαζί με τον κόσμο. Κι αν σ’ αυτή την πορεία εμφανίστηκαν προβλήματα, η τέχνη αποτέλεσε το φως στο […]

16 Φεβρουαρίου 2020

του/της Newsroom

Είκοσι χρόνια συμπλήρωσε ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Κεντρικής Ελλάδας (ΣΚΕΤΚΕ). Είκοσι χρόνια με δράσεις και παρεμβάσεις πολιτισμού τόσο στη Λαμία, όσο και σε όλη την Στερεά Ελλάδα και όχι μόνο. Δράσεις και παρεμβάσεις δίπλα στον κόσμο, μαζί με τον κόσμο. Κι αν σ’ αυτή την πορεία εμφανίστηκαν προβλήματα, η τέχνη αποτέλεσε το φως στο σκοτάδι κι είναι ο οδηγός των καλλιτεχνών που τον απαρτίζουν στο δρόμο για την μελλοντική του πορεία. Για την 20χρονη πορεία του Συλλόγου μίλησε στα «Στερεά Νέα» η Πρόεδρος του ΣΚΕΤΚΕ, Βίκυ Βλαχογιάννη.

Συνέντευξη στον Παύλο Σφέτσα

Κα Βλαχογιάννη σας επισκέπτομαι στον προσωπικό σας χώρο και όχι σ’ αυτόν του Συλλόγου, στην Παλαιά Δημοτική Αγορά. Γιατί;

Γιατί εδώ και κάποια χρόνια δεν βρισκόμαστε εκεί, απ’ την προηγούμενη Δημοτική Αρχή έχουμε μείνει άστεγοι δυστυχώς. Αψυχολόγητα και χωρίς κανένα κίνητρο. Ο χώρος στην Παλαιά Δημοτική Αγορά ήταν μια εστία πολιτισμού, το θυμάται ο κόσμος. Ο χώρος εκεί καθαρίστηκε, φωτίστηκε, μπήκε μέσα ο πολιτισμός, η τέχνη. Οι καλλιτέχνες είχαν ένα χώρο που μπαινόβγαιναν, βρισκόμασταν, ανταλλάσαμε ιδέες, εμπνεύσεις, σχεδιάζαμε. Ο χώρος τώρα έχει μείνει κενός και σκοτεινός, δεν ξέρω τι χρήση έχει πλέον. Απ’ τη νέα Δημοτική Αρχή έχουμε την υπόσχεση ότι θα μας βρουν έναν χώρο ανάλογο της ιστορίας και των δράσεών μας.

Στον παλαιό χώρο πραγματοποιούσατε και τις εκδηλώσεις σας;

Ναι. Ήταν ένας μικρός, αλλά πολύ ζεστός χώρος. Τον είχαμε διαμορφώσει έτσι που μπορούσε να φιλοξενήσει εκθέσεις κι εκδηλώσεις. Γινόντουσαν πάρα πολλά πράγματα.

Άρα είστε σε αναζήτηση χώρου…

Η αλήθεια είναι ότι η Λαμία στερείται χώρων πολιτισμού, δλδ. έχουμε την Πινακοθήκη, παλιότερα είχε αφήσει ιστορία το φουαγιέ του Θεάτρου, όπου κι εκεί γινόντουσαν πράγματα. Θα μπορούσαν να διαμορφωθούν πολλοί αναξιοποίητοι χώροι…

Δεν υπάρχει η βούληση;

Η βούληση υπάρχει, οι διαδικασίες είναι τέτοιες που δεν μπορούν να ξεμπλοκάρουν αυτά τα κτίρια, ώστε να γίνουν χώροι πολιτισμού.

Κι εκεί γραφειοκρατία…

Ναι, γιατί δεν ανήκουν στο Δήμο και παίρνει χρόνο όλο αυτό.

Ο Σύλλογος από πότε δραστηριοποιείται;

Από το 1999. Κλείσαμε 20 χρόνια, φτιάξαμε πέρσι γι’ αυτό ένα ωραίο λεύκωμα με τη βοήθεια της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, των Αντιπεριφερειαρχών τότε κ.κ. Σπανού και Καραΐσκου. Γύρω στους 80 καλλιτέχνες του Συλλόγου πραγματοποιήσαμε μια έκθεση στην αίθουσα της Δημοτικής Πινακοθήκης του Δημήτρη Μυταρά στη Χαλκίδα κι έπειτα μεταφέρθηκε στο Κέντρο Τέχνης «Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο», σε έναν εξαιρετικό χώρο στο Βόλο. Ήταν μια μεγάλη έκθεση με μεγάλες δουλειές των καλλιτεχνών.

Ποιο είναι το πεδίο δράσης του Συλλόγου;

Η τέχνη. Η προβολή των έργων των μελών μας πρωτίστως, εκπαιδευτικά όπου μπορούμε να συμμετάσχουμε και να παρέμβουμε σε δράσεις της πόλης, όπως κάναμε στο νοσοκομείο, στο διάδρομο και την Παιδιατρική Κλινική. Όπου μας καλούν είμαστε πρόθυμοι να συμμετέχουμε. Σε δράσεις που αφορούν την τέχνη βέβαια.

Ποιοι συμμετέχουν και ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να είναι κάποιος μέλος;

Συμμετέχουν εικαστικοί κυρίως καλλιτέχνες όλων των ειδικοτήτων. Γλύπτες, ζωγράφοι, χαράκτες, εικαστικό κόσμημα. Για να γίνει κάποιος μέλος του Συλλόγου μας υπάρχει ένα καταστατικό και βάσει αυτού θα πρέπει να είναι εικαστικός. Θα πρέπει αυτό να το αποδείξει και υπάρχει μια αντικειμενικότητα στο ποιος είναι εικαστικός, αν εξαιρέσουμε το υποκειμενικό. Κρίνεται το έργο όλων των ειδικοτήτων στη Γενική Συνέλευση των μελών, καθώς τα μέλη μας είναι μόνο καλλιτέχνες, άρα έχουν λόγο να ψηφίσουν. Μετά τη Γ.Σ. και εφόσον πλειοψηφικά εγκρίνεται, ειδοποιείται και γίνεται μέλος του Συλλόγου μας.

Από την δράση στο νοσοκομείο Λαμίας.

Ποια θα χαρακτηρίζατε ως τη μεγαλύτερη στιγμή του Συλλόγου;

Δεν θα έλεγα μία, αλλά δύο δράσεις που έλαβαν χώρα από τον Σύλλογό μας. Ό,τι έγινε στο νοσοκομείο και τα Στενά της Λαμίας, που τα γνωρίζει πλέον ο κόσμος κι έχουν σταματήσει εδώ και τρία χρόνια, λόγω δυσκολιών που μας δημιούργησε η προηγούμενη Δημοτική Αρχή. Ξέρετε, ο καλλιτέχνης έχει και το ψυχολογικό. Θέλει να έχει την χαρά της δημιουργίας κι αυτό που κάναμε στα Στενά ήταν δημιουργία. Δεν μπορείς με πλακωμένη την ψυχολογία να εκθέσεις και να κάνεις οτιδήποτε. Πρέπει να ‘σαι…

Πεσιμιστής ποιητής;

Μπράβο. Αυτή η έκθεση είναι μια χαρά. Ένα φεστιβάλ τέχνης που συνυπάρχουν μουσικές, δρώμενα, εικαστικά κι ο κόσμος το χαίρεται. Φέτος λέμε να ξεκινήσουμε πάλι, εφόσον η Δημοτική Αρχή μας αγκαλιάζει για το γεγονός αυτό. Εμείς είμαστε πρόθυμοι να συμμετέχουμε, να κάνουμε μια δράση και σαφώς ο Δήμος είναι αυτός που συμβάλλει τα μέγιστα, παραχωρώντας το χώρο, τον φωτισμό, την καθαριότητα. Εμείς δεν αρνούμαστε, ίσα ίσα. Πάντα είχαμε τον Δήμο αρωγό. Φέτος λοιπόν είπαμε να κάνουμε την κίνηση για να γίνει και πάλι η εκδήλωση, γιατί τη θέλουν και οι καλλιτέχνες. Τη ζητούν.

Ξέρετε, όταν γίνονται εκδηλώσεις σε εξωτερικούς χώρους, έχεις μια άμεση επικοινωνία με τον κόσμο. Τον περαστικό, τον χαλαρό, που βγαίνει να κάνει μια βόλτα. Από εκεί περνούν μικροί και μεγάλοι και χαίρονται γι’ αυτό που βλέπουν και συμμετέχουν κι οι ίδιοι στη χαρά. Επί 14 χρόνια γίνονταν αυτή η έκθεση και δεν γινόταν μόνο στη Λαμία. Πήγαμε στα Τρίκαλα, στο Ληθαίο, όπου ο Δήμαρχος εκεί μας είχε αγκαλιάσει σε μια εξαιρετική εκδήλωση και δυο φορές στα Κρύα της Λιβαδειάς. Όταν βγαίνουμε εκτός δεν σημαίνει ότι αγνοούμε τη Λαμία, είναι σα να είμαστε οι πρόξενοί της στον πολιτισμό εκτός. Ο πολιτισμός πρέπει να βγαίνει έξω, δεν πρέπει να ‘ναι εσωστρεφής. Έχουμε πάει και δυο φορές στην Πολωνία, όπου πραγματοποιήσαμε έκθεση αφιερωμένη στις Θερμοπύλες, η οποία πήγε και στην Πρέβεζα. Δυο φορές στην Αθήνα στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου «Μελίνα». Ο Σύλλογος ασχολείται με μεγάλα γεγονότα.

Πως μπορεί κάποιος να αγοράσει έργο ενός καλλιτέχνη;

Ο Σύλλογος εκθέτει τα έργα των καλλιτεχνών. Αν κάποιος ενδιαφερθεί, υπάρχουν τα τηλέφωνά τους κι έρχεται σε επαφή μαζί του.

Πως δημιουργήθηκε ο Σύλλογος; Ποια ανάγκη τον «γέννησε»;

Πριν 20 χρόνια τα πράγματα ήταν πιο «νεκρά». Μια παρέα φίλων, πάνω στο κρασάκι, συνέλαβαν την ιδέα. Απ’ τα ιδρυτικά μας μέλη είναι ο Κώστας Κοντογιάννης, ένας πολύ σπουδαίος καλλιτέχνης, ο οποίος όταν του μιλήσαμε σχετικά είπε «τιμή μου να μπω στον Σύλλογο». Ο Βασίλης Σίμος, που άφησε ιστορία στην πόλη μας και όχι μόνο. Και πολλοί ακόμη. Σιγά σιγά, μέσα από τις δράσεις μας μάς έμαθαν κι άλλοι καλλιτέχνες της Κεντρικής Ελλάδας. Σήμερα ο Σύλλογος έχει διευρύνει κι άλλο το πεδίο του κι όταν δούμε δουλειές ανθρώπων που αγαπούν την Κεντρική Ελλάδα, γιατί όχι να μην έχουμε μια ανοιχτή αγκαλιά να τους δεχτούμε; Αρκεί να αγαπούν τον τόπο μας.

Αυτό που έγινε στο νοσοκομείο, στην Παιδιατρική, έχει να κάνει και με την ψυχολογία των παιδιών. Έχετε σκεφτεί στους δρόμους της πόλης, στους κενούς χώρους των πολυκατοικιών, να γίνουν δράσεις ώστε να αποκτήσει χρώμα η πόλη, να μην έχει αυτό το γκρι;

Έχει γίνει σε κάποιες πόλεις, όπως η Πάτρα, ο Βόλος. Για να γίνει κάτι τέτοιο στοιχίζει χρόνο, χρήμα, έχει διαδικασίες, δεν είναι εύκολο. Το να δημιουργήσεις σε δημόσιο χώρο απαιτείται οργάνωση και θα πρέπει να υπάρχει και μια επιτροπή που θα αποφασίσει τι θα δημιουργηθεί, γιατί θα το βλέπει ο κόσμος. Να εγκριθεί το σχέδιο, για την αισθητική των πραγμάτων κι από ‘κει και πέρα να βρεθεί ο καλλιτέχνης ή οι καλλιτέχνες, οι οποίοι θα είναι επαγγελματίες ζωγράφοι με την έννοια της σοβαρής δουλειάς.

Επίσης αυτό που έγινε στο νοσοκομείο. Ήταν κλειστός ο χώρος κι ο ρόλος του καλλιτέχνη βρίσκει εκεί την εφαρμογή του, δλδ. αυτό που λέτε, την ψυχολογία του ασθενή, του επισκέπτη, του συνοδού, του προσωπικού που δουλεύει όλη μέρα εκεί μέσα. Γίνεται πιο ευχάριστη η δουλειά του.

Στα Στενά της Λαμίας.

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στα «Στερεά Νέα» του Σαββάτου 15 Φεβρουαρίου 2020.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

24 Μαρτίου 2024