1΄……….. Από σήμερα εκτός των άλλων για το Πάσχα……………θα ασχοληθούμε με τα Ζυμαρικά – την Ιστορία τους – τα έθιμα – τα συνοδευτικά κ.α.

Ιστορία

Των ζυμαρικών είναι δύσκολο να εντοπιστεί για διάφορους λόγους. Η ίδια η λέξη μεταφράζεται σε «πάστα» στα ιταλικά. Αυτή είναι μια αναφορά στη ζύμη που παρασκευάζεται από έναν συνδυασμό αλευριού, νερού και αυγών, όλα τα απλά συστατικά που υπάρχουν γύρω μας εδώ και πολλούς αιώνες. Αυτό καθιστά δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τα ζυμαρικά από άλλα αρχαία πιάτα που ήταν φτιαγμένα από τα ίδια συστατικά. Επιπλέον, δεδομένου ότι τα ζυμαρικά είναι από καιρό ένα τρόφιμο των απλών ανθρώπων, δεν έχει αποσπάσει την ίδια προσοχή που έχουν λάβει περισσότερο εκκεντρικά φαγητά, καθώς είναι ένα από τα δημοφιλέστερα τρόφιμα στον πλανήτη.

Κίνα

Είναι πιθανό να αποτελεί απόγονο των αρχαίων ασιατικών noodles. Μια κοινή πεποίθηση για τα ζυμαρικά είναι ότι τα έφερε στην Ιταλία από την Κίνα ο Μάρκο Πόλο στη διάρκεια του 13ου αιώνα. Στο βιβλίο του «Τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο», υπάρχει απόσπασμα που αναφέρει συνοπτικά την επίσκεψή του σε ένα εργοστάσιο που παρήγαγε αλεύρι (πιθανώς ένα δέντρο «αρτόκαρπου»). Οι Κινέζοι χρησιμοποίησαν το φυτό για να δημιουργήσουν ένα γεύμα παρόμοιο με το αλεύρι κριθαριού. Το κριθάρι όπως αναφέρει ο Μάρκο Πόλο χρησιμοποιήθηκε για να γίνουν διάφορα πιάτα ζυμαρικών, όπως αυτό που περιγράφεται ως «lagana» (λαζάνια). Το αρχικό κείμενο δεν υπάρχει πια, αλλά το βιβλίο στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στις αναφορές διαφόρων συγγραφέων και στους εμπειρογνώμονες.

Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με το ότι τα ζυμαρικά είχαν ήδη κερδίσει δημοτικότητα στη διάρκεια του 13ου αιώνα, καθιστά πολύ πιθανό ο Μάρκο Πόλο να ήταν ο πρώτος που έφερε τα ζυμαρικά στην Ιταλία.

Νoodles (λαζάνια ή χυλοπίτες) υπήρχαν στην Ασία καιρό πριν το ταξίδι του Μάρκο Πόλο στην Κίνα. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι η κεντρική Ασία ήταν πιθανότατα η πρώτη περιοχή που παρασκευάστηκαν noodles αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν. Από την Ασία ταξίδεψαν προς τα δυτικά. Ο τρόπος που έφτασαν στην Ευρώπη είναι ασαφής, αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες και ορισμένοι πιστεύουν ότι τα νομαδικά φύλα είναι υπεύθυνα για την έλευση των πρώιμων μορφών των ζυμαρικών στη Δύση.

Μόλις έφτασε στη Μεσόγειο η διαδικασία βελτιώθηκε και το σκληρό σιτάρι επιλέχθηκε ως κύριο συστατικό για το αλεύρι των ζυμαρικών, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε γλουτένη και της μεγάλης διάρκειας ζωής του. Όταν τα σκληρά ζυμαρικά σίτου ξηραίνονται διαρκούν επ’ αόριστον, καθιστώντας το συγκεκριμένο προϊόν πολύ βολικό για αποθήκευση. Με την πάροδο του χρόνου, λόγω της προσιτής τιμής τους, της διάρκειας ζωής τους και της ευελιξίας τους, τα ζυμαρικά ρίζωσαν βαθιά στην ιταλική κουλτούρα.

Το ζεστό μεσογειακό κλίμα της Ιταλίας ήταν κατάλληλο για την καλλιέργεια λαχανικών και βοτάνων πράγμα που σήμαινε πως οι Ιταλοί θα μπορούσαν να εξαντλήσουν τη δημιουργικότητά τους και να φτιάξουν μια ποικιλία από νόστιμες σάλτσες ζυμαρικών.

Οι σάλτσες με βάση την ντομάτα αναδείχτηκαν ως ένα από τα πιο αγαπημένα συμπληρώματα των ζυμαρικών. Οι ντομάτες παραμένουν μέχρι σήμερα το πιο δημοφιλές συστατικό στη σάλτσα ζυμαρικών.