, ,

Κατερίνα Γιαμά: «Κάθε μυθιστόρημα είναι ένα τρένο όπου οι επιβάτες διατηρούν την ανωνυμία τους αλλά επιβάλλουν τη φυσική τους παρουσία»

“Νιώστε τη χαρά της ανάγνωσης – αναζητήστε την περιπέτεια της έμπνευσης – “εμπλακείτε” συναισθηματικά στο μυθιστόρημα και δεν θα χάσετε” Η Κατερίνα Γιαμά γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας και σήμερα ζει στη Χαλκίδα. Σπούδασε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικές Επιστήμες ενώ δούλεψε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα με δημιουργικότερη την δημοσιογραφική της πορεία σε τοπικά ΜΜΕ […]

12 Σεπτεμβρίου 2020

του/της Newsroom

“Νιώστε τη χαρά της ανάγνωσης – αναζητήστε την περιπέτεια της έμπνευσης – “εμπλακείτε” συναισθηματικά στο μυθιστόρημα και δεν θα χάσετε”

Η Κατερίνα Γιαμά γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας και σήμερα ζει στη Χαλκίδα. Σπούδασε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικές Επιστήμες ενώ δούλεψε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα με δημιουργικότερη την δημοσιογραφική της πορεία σε τοπικά ΜΜΕ της Χαλκίδας.

Το 2003 της απονεμήθηκε Έπαινος από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Χαλκίδας για την συμμετοχή της στον 5ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος ενώ το 2017 συμμετείχε στους Δελφικούς Ποιητικούς Αγώνες με το ποίημά της «Δελφικό».

Ασχολήθηκε με το μυθιστόρημα από το 2012 εκδίδοντας κατά σειράν τα: «Καληνύχτα και Όνειρα Γαλάζια»(2012), «Ροζ Σκακιέρα»(2013), «Αστερόπετρα» (2014), «Μπιντές από μετάξι»(2016), «Τετράδιο του Παλέρμο»(2017), «Μαύρη Ταρταρούγα»(2018).

Συνεργάτης του περιοδικού «αν» που εκδίδεται στη Χαλκίδα, διατηρεί το blog «Κατερίνα Γιαμά – Ανήσυχη πένα» τα τελευταία πέντε χρόνια.

Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Κοινωνίας Ελλήνων Συγγραφέων και των Ποιητών του κόσμου.

  • Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, μιλήστε μας για εσάς.

Καταρχήν ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Ξεκίνησα από τα γυμνασιακά μου χρόνια να γράφω μικρά ποιήματα με πολιτική χροιά, εμφανώς επηρεασμένη από την εφηβεία και την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση.΄Εγραψα δύο μικρά θεατρικά έργα από τα οποία το ένα παίχτηκε στον Σύλλογο Γυναικών Λιβαδειάς και αργότερα σαν ιδιωτικός υπάλληλος σε εργοστάσιο φαρμάκου, συμμετείχα σε διαγωνισμό μυθιστορήματος που διοργάνωσε η ΓΣΕΕ. Σπούδασα Ελληνικό πολιτισμό στα 39 μου χρόνια και σαν δημοσιογράφος άρχισα να εργάζομαι από το 1999 μέχρι το 2010. Το 2012 εξέδωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα και αυτή ήταν η αρχή. Αυτό που θυμάμαι πάντα ήταν η αγάπη μου για το γράψιμο και αργότερα για τη δημοσιογραφία. Αν και δεν ασκώ το επάγγελμα σήμερα, εν τούτοις σκέφτομαι και πράττω ..δημοσιογραφικά.

  • Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την συγγραφή;

“Με δυο λόγια το μυθιστόρημα για μένα είναι ένα ενεργό ηφαίστειο και η ποίηση ένα επίγειο καταφύγιο” γράφω στο “Τετράδιο του Παλέρμο”, το πέμπτο βιβλίο μου.΄Ολα ξεκίνησαν χωρίς προγραμματισμό, χωρίς συναισθηματική πίεση αλλά μόνο από το συναίσθημα. Ξαφνικά, πήρα το στυλό και έγραψα.΄Ομως είχα μια έφεση στο μάθημα της΄Εκθεσης. Πιστεύω ότι κουβαλάω στις φλέβες μου τον γραπτό λόγο. Μου χαρίζει την ελευθερία που ζητάω ως προς την έκφραση και την πληρότητα που ανακαλύπτω γράφοντας ως προς την προσωπική μου ευτυχία.

  • Πως γεννιέται ένα βιβλίο σας; Ποια θεωρείτε ότι είναι η πιο σημαντική «πηγή ιδεών» για εσάς;

Γεννιέται με “φυσικό τοκετό”. Χωρίς πίεση και ψυχαναγκασμό ότι πρέπει να το κάνω. Ένα αντικείμενο, ένα πρόσωπο στον… καθρέφτη, ένα ταξίδι στο… Παλέρμο, μια βίαιη σύγκρουση συναισθημάτων, μια αρσενική πεταλούδα που κυριαρχεί ερωτικά στη θηλυκή, ένα καυτό θέμα της επικαιρότητας. Όλα αυτά, ξεχωριστά το ένα από το άλλο, είναι η γενεσιουργός αιτία για να γράψω ένα βιβλίο. Σαν δημοσιογράφος, νομίζω ότι με συνταράσσουν οι κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που επιδρούν στον πολιτισμό μιας χώρας και κατ’ επέκταση μιας κοινωνικής ομάδας.

  • Τι ήταν αυτό που λειτούργησε ως έναυσμα ώστε να αποφασίσετε να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο;

Το πρώτο βιβλίο γεννήθηκε από μια ρομαντική γυναίκα – εμένα – που ψάχνει τη μαγεία του έρωτα μέσα από μια σουρεαλιστική περιπέτεια. Ο έρωτας δεν μπαίνει σε καλούπια, πολύ περισσότερο σε λογοτεχνικά “καλούπια”. Σπάει τις αλυσίδες της λογικής και μπαίνει στα… χωράφια του παραλόγου, πολλές φορές.

  • Το νέο σας βιβλίο, “Φεγγάρι Μπλε”. Διαβάζω ότι πρόκειται για ένα βιβλίο – αφιέρωμα στους νέους της σύγχρονης γενιάς. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

“Φεγγάρι μπλε” είναι η μισή μας αλήθεια. Αυτή που δεν τολμάμε να πούμε, που κρύβεται όπως η σπάνια μπλε πανσέληνος. Είναι το σφρίγος των νέων που καλύπτεται από τις κοινωνικές συμβάσεις. Ήταν “καρπός” συνεχούς παρατήρησης νέων ανθρώπων που βίωναν την ανεργία, την απόρριψη από τους γονείς τους, τις ερωτικές απαγορεύσεις τους, τα αδιέξοδά τους που κρύβονται πίσω από κλειστά δωμάτια. Και πιστέψτε με, οι κλειστές πόρτες δεν έχουν μόνο “κλειδαρότρυπες” αλλά και “κλειδιά” που οι γονείς φοβούνται να χρησιμοποιήσουν για να μπουν στον κόσμο των παιδιών τους. Το έβδομο μυθιστόρημα γράφτηκε για τις αδιέξοδες σχέσεις που συνήθως έχουν απρόσμενο τέλος..

  • Έχετε κι ένα προσωπικό blog, το Ανήσυχη πένα. Πώς ξεκίνησε η ιδέα του blog; Έπαιξε ρόλο η δημοσιογραφία, στην επιθυμία σας να δημιουργήσετε αυτόν τον τον ιστότοπο τρόπο έκφρασης;

Η “Ανήσυχη πένα” ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια περίπου.΄Ισως ήταν η φυσική συνέχεια της συγγραφικής έκφρασης. Με την ενθάρρυνση της οικογένειάς μου που πίστεψε στο πάθος μου για το γράψιμο γενικότερα, άρχισε με άρθρα, ρήσεις, χρονογραφήματα, συνεντεύξεις από εφημερίδες που είχα συνεργαστεί, συνεντεύξεις με πρόσωπα της ντόπιας επικαιρότητας, πολιτικούς σχολιασμούς, ποιητικά διανθίσματα, φωτορεπορτάζ, ρεπορτάζ του δρόμου(που αγαπώ ιδιαίτερα). Συνεπώς η δημοσιογραφία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την “Ανήσυχη πένα” που χαίρει αναγνωσιμότητας σε πολλές πόλεις του εξωτερικού και έχει αγγίξει τις 50.000 προβολές περίπου.

  • «Κάθε μυθιστόρημα είναι ένα τρένο όπου οι επιβάτες διατηρούν την ανωνυμία τους αλλά επιβάλλουν τη φυσική τους παρουσία» ;

Είναι μια φράση που προσωπικά με καθορίζει όταν αρχίζω να συνθέτω το παζλ των ηρώων του μυθιστορήματος. Οι “επιβάτες” είναι οι ήρωες που ακολουθούν την διαδρομή της έμπνευσης. Είναι οι περισσότεροι φανταστικοί – αυτό επιτάσσει ο μύθος – με φανταστικά ονόματα αλλά με γήινα αισθήματα, που μπορεί να τα έχει καθένας από μας. Ο ήρωας “Νέστορας” στο τελευταίο βιβλίο επιβάλλεται λόγω του ρόλου που παίζει στο βιβλίο, είναι αναγκαίος για να προχωρήσει η ιστορία και μας μοιάζει.΄Ισως και τραγικά. ΄Ισως να είναι και ο ίδιος μας ο εαυτός που αυτοκωδικοποιείται. Ποιος ξέρει; To “τρένο” της συγγραφής κρύβει στα.. κουπέ του ανώνυμους ήρωες που καθορίζουν με την φυσική τους παρουσία το τέλος του βιβλίου.

  • Στις δύσκολες αυτές ημέρες που διανύουμε, τα βιβλία είναι περισσότερο φίλοι και σύμμαχοί μας, από κάθε άλλη φορά;

Είναι ακριβώς αυτό αλλά ο ρόλος του συνεχώς εξελίσσεται, μεταπλάθεται και συντηρείται με νέα “κύτταρα” μέσω των αναγνωστών. ΄Αν δεν υπάρχουν αναγνώστες, ο ρόλος υποβαθμίζεται. Οι παντός είδους κρίσεις στην σύγχρονη κοινωνία ενέχουν ανατροπές που το βιβλίο καλείται να καταγράψει, ακόμη και μέσα από μια απλή, ερωτική ιστορία. Στην Ελλάδα έχουμε μεγάλη παραγωγή βιβλίων, δυσανάλογη με το αναγνωστικό κοινό που έχει γίνει εκλεκτικό αλλά και λιγότερο αριθμητικά σε σχέση με το ξένο αναγνωστικό κοινό. Οι οθόνες των κινητών αντικατέστησαν τη μυρωδιά του μελανιού και του χαρτιού του τυπογραφείου και τα μυθιστορήματα διαβάζονται πλέον on line. Να! η νέα μορφή της λογοτεχνίας που είναι αλήθεια ότι δεν την αγαπούν και δεν την ενστερνίζονται όλοι όσοι διαβάζουν. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει και μας επηρεάζει.

  • Πείτε μας το πιο ωραίο μήνυμα που έχετε δεχθεί από αναγνώστη σας.

“Στο «Τετράδιο του Παλέρμο», η Κατερίνα Γιαμά προκαλεί τον αναγνώστη να αφουγκραστεί μαζί της την φιλοσοφικά αναδυόμενη συνείδησή της, μέσα από την ποίηση. Ξεδιπλώνει τους υπαρξιακούς προβληματισμούς της μέσα από τα υλικά που διαθέτει, που δεν είναι άλλα από τις εμπειρικές διαδρομές στον έγχρονο πνευματικό της βίο” γράφει στην κριτική της η συγγραφέας Παναγιώτα Μπλέτα. Κάθε μήνυμα, ακόμη και μονολεκτικό, έχει την υπέροχη δύναμη να σε ταρακουνάει, να σε κάνει να εμπνέεσαι..

  • Ξεχωρίζετε κάποιο από τα βιβλία σας;

΄Ολα τα βιβλία από το 2012 μέχρι σήμερα είναι “παιδιά” μου. Πώς μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τα παιδιά του; Κάθε τελευταίο όμως βιβλίο βρίσκεται πιο κοντά στο νέο βιβλίο που έχω αρχίσει να γράφω..

  • Σε ποια από τα πρόσωπα των βιβλίων σας βλέπουμε στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητας σας;

Στα γυναικεία πρόσωπα φυσικά και χωρίς αναστολές. Η Εράνθη στην “Μαύρη Ταρταρούγα”, η Νίνα στη “Ροζ Σκακιέρα” και η ΄Ολγα στο “Καληνύχτα και ΄Ονειρα Γαλάζια” συνδέονται με αόρατη κλωστή που φτάνει μέχρι εδώ. Στην καρδιά μου.

  • Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και να μας συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς. Ποιο νομίζετε ότι είναι το πακέτο που πρέπει να διαθέτει ένας συγγραφέας για να μείνει στον χρόνο;

Πιστεύω ακράδαντα από την εμπειρία μου ότι το “πακέτο” πρέπει να είναι συνδυασμός μελέτης – προβληματισμού – παρατήρησης – καθημερινής εξάσκησης – απομόνωσης – γνωριμιών – και χρήματος. Προεξάρχον σε όλα αυτά είναι το φυσικό ταλέντο της έκφρασης. Δυστυχώς, παρατηρώ ότι η δημοσιότητα ενός βιβλίου έλκει την… καταγωγή της από γνωστούς εκδοτικούς οίκους που προμοτάρουν τους δικούς τους συγγραφείς. Οι υπόλοιποι, παραμένουν στα…ράφια επαρχιακών βιβλιοπωλείων. “Ανώνυμοι” και “αντισυστημικοί”.

  • Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που σας άγγιξε;

Διαβάζω δύο βιβλία ταυτόχρονα για να γράψω το επόμενο βιβλίο. Αυτό που τελείωσα πρόσφατα είναι το “Ιστορία της ομορφιάς” του Ουμπέρτο ΄Εκο.

  • Πείτε μας για ένα βιβλίο που δεν έχετε γράψει εσείς και θα θέλατε να το είχατε γράψει.

Θα μιλήσω ειλικρινά. Θα ‘θελα πολύ να γράψω το σενάριο ενός απ’ τα επτά βιβλία.

  • Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;

΄Εχω καταλήξει στο θέμα του επόμενου βιβλίου που έχει τα στοιχεία της κοινωνικής ερωτικής σάτιρας. Μια σάτιρας όμως που δεν έχει σχέση με την εποχή μας. Αλλά ίσως και να έχει…ποιος ξέρει.. Επίσης αναζητώ να επικοινωνήσω την συγγραφή με κάποια άλλη μορφή Τέχνης. Οι λέξεις πρέπει να απελευθερώνονται από το χαρτί κάποια στιγμή και να συναντούν, σε ένα τρυφερό τετ α τετ, νέες συγκινήσεις.

  • Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας;

Νιώστε τη χαρά της ανάγνωσης – αναζητήστε την περιπέτεια της έμπνευσης – “εμπλακείτε” συναισθηματικά στο μυθιστόρημα και δεν θα χάσετε!΄Ενα δώρο που σας αξίζει, είναι ένα βιβλίο που σας αποσπά από το κόστος του και σας εξασκεί την φαντασία όταν αυτή έχει ηττηθεί από τα προβλήματα της καθημερινότητας!

Ευχαριστώ και πάλι για την φιλοξενία σας!

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

27 Μαρτίου 2024