Η εξίσωση της Ευτυχίας. Γιατί η Επιτυχία ΔΕΝ είναι το παν.

Η επιτυχία δεν μας κάνει ευτυχισμένους. Repeat after me. Προσοχή, ακολουθεί κοινωνικό μήνυμα  δυνητικά ενοχλητικό προς στερεοτυπικά μάτια. Σαν κοινωνία, είμαστε απίστευτα προσηλωμένοι στη δημιουργία επιτυχίας, τόσο που συχνά καθορίζουμε την ευτυχία μας αναλόγως με το πόση επιτυχία έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε. Έχουμε αποκτήσει απόλυτη εμμονή με την προοπτική ότι η ευτυχία μας κρίνεται σχεδόν […]

25 Δεκεμβρίου 2018

του/της Newsroom

Η επιτυχία δεν μας κάνει ευτυχισμένους. Repeat after me.

Προσοχή, ακολουθεί κοινωνικό μήνυμα  δυνητικά ενοχλητικό προς στερεοτυπικά μάτια.

Σαν κοινωνία, είμαστε απίστευτα προσηλωμένοι στη δημιουργία επιτυχίας, τόσο που συχνά καθορίζουμε την ευτυχία μας αναλόγως με το πόση επιτυχία έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε. Έχουμε αποκτήσει απόλυτη εμμονή με την προοπτική ότι η ευτυχία μας κρίνεται σχεδόν ολοκληρωτικά από την επιτυχία μας:

  • Εάν καταφέρω και πάρω την προαγωγή, θα είμαι ευτυχισμένος
  • Εάν είμαι επιτυχημένος επαγγελματικά, είμαι ευτυχισμένος
  • Εάν πετύχω τους στόχους της εταιρείας αυτό σημαίνει ότι θα πάρω το bonus, οπότε θα είμαι ευτυχισμένος

Όλα αυτά όμως στην ουσία δεν είναι παρά επιφάσεις ευτυχίας. Η ευτυχία ΔΕΝ ορίζεται από την επιτυχία. Στην πραγματικότητα ωστόσο, αυτή η συσχέτιση ευτυχίας-επιτυχίας βρίσκεται σε οτιδήποτε και αν κάνουμε: όσο περισσότερο επιτυχημένοι γινόμαστε, τόσο πιο πάνω θέτουμε τον πήχυ του τι θεωρούμε επιτυχία, καθιστώντας ολοένα και περισσότερο αδύνατο το να επιτύχουμε τελικά.

Αυτό, είναι κάτι εξαιρετικό για τις επιχειρήσεις, αλλά καταστροφικό για τους ανθρώπους, οι οποίοι βυθίζονται σε έναν αέναο φαύλο κύκλο αποτυχημένου κυνηγιού της επιτυχίας και καταλήγουν να κυνηγούν τις ουρές τους.

Είναι ο νόμος των μεγάλων αριθμών. Όσο πιο ψηλά θέτεις τον πήχη, τόσο μεγαλύτερη είναι η πρόκληση, αλλά τα επίπεδα ευτυχίας είναι αντιστρόφως ανάλογα σε αυτή την εξίσωση, τουτέστιν όσο ανεβαίνει ο πήχης, τόσο απομακρύνεται η προοπτική της ευτυχίας διότι, πολύ απλά, δεν φτάνεις πλέον τον πήχη.

Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες, 93% των ανθρώπων παγκοσμίως μισεί τη δουλειά που κάνει. Οπότε αυτό πού τους κατατάσσει αυτομάτως; Σωστά μαντέψατε. 93% των ανθρώπων παγκοσμίως είναι δυστυχείς διότι δεν είναι επιτυχημένοι. Ελαφρώς μεγάλο το ποσοστό για τόσο κόσμο που κατοικεί τούτον τον πλανήτη δε βρίσκετε;

Κυνηγώντας το ουράνιο τόξο

Το παράλογο της υπόθεσης ωστόσο δεν είναι ότι συσχετίζουμε την ευτυχία με την επιτυχία. Είναι ότι συσχετίζουμε κάτι που είναι ούτως ή άλλως πολύ δύσκολο να το αγγίξουμε, και όταν το αγγίζουμε είναι μόνο για λίγες στιγμές, με κάτι το οποίο αλλάζει συνεχώς. Η αντίληψη που έχουμε για την επιτυχία μεταβάλλεται συνεχώς, τόσο όσο μεγαλώνουμε (οπότε σταματάμε να νιώθουμε ότι αγγίξαμε την κορυφή του κόσμου με ένα «Άριστα 10» στην ορθογραφία), αλλά και όσο συνεχίζουμε να επιτυγχάνουμε τους στόχους μας.

Έτσι δεν είμαστε ποτέ ευτυχείς που επιτύχαμε διότι τη στιγμή που επιτυγχάνουμε κάποιον στόχο, θέτουμε αμέσως έναν επόμενο και έτσι ο ορισμός του τι μας κάνει ευτυχισμένους βγαίνει ξανά εκτός προσέγγισης. Ειρωνικό; Και όμως ισχύει.

Πανικοβληθήκατε φαντάζομαι; Καλά κάνατε.

Ωστόσο, η λύση σε αυτόν τον φαύλο κύκλο είναι πραγματικά απλή. « Ό,τι δεν λύεται κόπτεται», όπως είχε πει πολύ σωστά ο Μ.Αλέξανδρος.

Κόβοντας τους δεσμούς

Πώς κόβουμε λοιπόν αυτόν τον κύκλο παράνοιας; Με μία γερή δόση αυτογνωσίας.

Πρώτα πρέπει να βρείτε τι σας κάνει ευτυχισμένους. Είναι η δουλειά; Είναι το τρέξιμο πριν τη δουλειά; Είναι η μυρωδιά του καφέ το πρωί; Είναι η βαβούρα του σπιτιού μόλις μπαίνουν όλοι μαζί το απόγευμα; Είναι η μυρωδιά του γρασιδιού μόλις έχει βρέξει; Τίποτα από όλα αυτά; Όλα αυτά και άλλα τόσα;

Ό,τι και αν είναι, θέλει ενδοσκόπηση για να το βρείτε. Αξίζει όμως τον κόπο, διότι αυτό είναι η αρχή της ισορροπίας που επιφέρει. Είναι το πρώτο κρικάκι μιας αλυσίδας για μια καλύτερη ζωή, ουσιαστικότερη ζωή. Διότι η ευτυχία δεν είναι μόνο θέμα συναισθηματικό, αλλά και φυσιολογίας.

Όταν είμαστε ευτυχισμένοι, αλλά πραγματικά ευτυχισμένοι, εκκρίνονται ενδορφίνες στον οργανισμό, οι οποίες με τη σειρά τους μας κάνουν πιο δεκτικούς στα εξωτερικά ερεθίσματα, μας κρατούν περισσότερο σε εγρήγορση και έτσι είμαστε πιο δραστήριοι. Κάπως έτσι, με όλες αυτές τις χημικές ουσίες να πλημμυρίζουν εγκεφαλικά και λοιπά κύτταρα, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να πετύχουμε περισσότερα από όσα μας κάνουν ευτυχισμένους.

Οπότε στην ουσία, όσο περισσότερο ευτυχισμένοι είμαστε a priori, τόσο περισσότερο επιτυχημένοι μπορούμε να γίνουμε. Το ακριβώς αντίθετο από τον τρόπο που μαθαίνουμε στερεοτυπικά να βλέπουμε τον κόσμο, να κρίνουμε τον κόσμο και κατ’ επέκταση τον εαυτό μας.

Ίσως τελικά η λύση να ήταν η αντιστροφή της εξίσωσης. Απλά μαθηματικά!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ