Οι επιλογές μας είναι αυτές που μας κατευθύνουν και μας αγχώνουν
Βάσει αυτών των επιλογών πορευόμαστε και με αυτές ζούμε. Στηριζόμαστε σε αυτές, αγχωνόμαστε και απογοητευόμαστε. Το ζήτημα είναι το εξής. Ότι πάντα φτάνουμε σε ένα οριακό ψυχολογικό επίπεδο, σκεπτόμενοι πάντα τι επιλέξαμε κατά παρελθόντα χρόνο. Όμως ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι οι αποφάσεις αυτές, του παρελθόντος, έγιναν με βάση τα γεγονότα, τις συνθήκες και την καθημερινότητα που τότε είχαμε.
Μάταιο ακούγεται, διότι όπως και να το κάνουμε, όσο και να παλέψουμε, ανήκει σε μία σφαίρα ενός χρόνου που δεν επιδέχεται διορθώσεις. Άσχημο, αλλά αληθινό.
Υπάρχουν κατ’ αυτόν τον τρόπο δύο βασικές λύσεις στα θέματα αυτά. Να κάτσουμε να σκεφτόμαστε κάτι, το οποίο όσο και αν το επεξεργαστούμε, δεν μπορούμε να κάνουμε ριζικές αλλαγές, ή απλώς να κοιτάξουμε το παρόν μας και ποιες συνθήκες κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στη ζωή μας, ώστε να ζήσουμε με αυτά, να πορευτούμε και να είμαστε ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι.
Ματαιοπονώντας δεν καταφέρνουμε απολύτως τίποτα. Νομίζω πως μέσα μας όλοι το γνωρίζουμε αυτό.
Να θυμηθούμε άλλωστε πως η λέξη present στα αγγλικά σημαίνει παρόν, σημαίνει όμως και δώρο. Έτσι το παρόν σου, είναι το δώρο σου, αν λάβεις υπόψιν σου την αγγλική, που είναι και η διεθνής γλώσσα στο κάτω κάτω!
Δεν είπε κανείς πως πρέπει να ξεχνάμε, σαφώς.
Η ιστορία είναι το όπλο του μέλλοντος.
Και αυτό συμβαίνει στο κάθε τι. Επίσης εφόσον ανήκουν στο παρελθόν, δεν πρέπει να τα κάνουμε ξανά και ξανά. Μέσα από τη διαδικασία της σκέψης μας και της προσπάθειας συνεχούς βελτίωσης- γιατί έτσι κάνουν οι άνθρωποι, και υπολογιστές να ήμασταν θα χρειαζόμασταν αναβάθμιση λογισμικού- το παρόν μας το κάνουμε καλύτερο, είναι η βελτιωμένη έκδοση του παρελθόντος μας. Γιατί; Γιατί προσπαθούμε. Πρέπει να μάθουμε να μην ελπίζουμε σε ένα καλύτερο παρόν και ένα καλύτερο μέλλον, αλλά να μαχόμαστε για ένα καλύτερο αύριο για εμάς, ορμώμενοι από τα εφόδια που έχουμε. Όσο βυθιζόμαστε σε άσχημες σκέψεις και μετράμε τα λάθη που κάναμε στη ζωή μας, τι μόνο που καταφέρνουμε είναι απλά να κολλάμε εκεί. Ο χρόνος όμως κυλλά και είναι από τα ανεκτίμητα πράγματα που δεν μπορείς ούτε να αγοράσεις, ούτε να τα γυρίσεις πίσω. Ακόμα και αν ζήσουμε αιώνια, 100 ολόκληρα χρόνια, ακόμα και τότε, αν γυρίσουμε να κοιτάξουμε πίσω, πάλι θα βρούμε λάθη. Ίσως και ανεπανόρθωτα. Άλλωστε γι’ αυτό είναι οι άνθρωποι, για να έχουν δικαίωμα να κάνουν λάθη και νου για να μπορούν να τα διορθώνουν. Ας κοιτάξουμε τον εαυτό μας με σθένος και ας δούμε τα καλύτερα πράγματα που μπορούμε να πάρουμε από αυτόν και να δώσουμε σε αυτόν.
