Η ορεινή Ναυπακτία αποτελεί ίσως έναν από τους τελευταίους ανεκμετάλλευτους ορεινούς παραδείσους της Ελλάδας. Τοποθετημένη σε στρατηγικό σημείο, με άμεση πρόσβαση από την Πελοπόννησο μέσω του Ρίου – Αντίρριου, και σε αρκετά κοντινή απόσταση από τους Δελφούς, το πανέμορφο καταπράσινο τοπίο που κρύβει 3 ποτάμια, τον Μόρνο, τον Εύηνο και τον Κότσαλο αλλά και την τεχνητή Ευηνολίμνη, παραμένει ανέγγιχτη από το μαζικό τουρισμό, με τις αντίστοιχες υποδομές τις να είναι μετρημένες στα δάχτυλα.
Με αφετηρία τη Ναύπακτο, πριν ξεκινήσουμε να ανηφορίζουμε προς τα χωριά, πνιγμένα μέσα σε αιωνόβια πλατάνια, δρυοδάση και καστανιές, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να φουλάρουμε το αμάξι με βενζίνη αλλά και το πορτοφόλι μας με μετρητά, καθώς το κοντινότερο πρατήριο βρίσκεται στο Θέρμο, και πουθενά δε θα συναντήσουμε ΑΤΜ. Βέβαια όπου υπάρχει καλή θέληση υπάρχει και τρόπος και όπου υπάρχουν άνθρωποι υπάρχουν λύσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα διψάσουμε, καθώς στο δρόμο μας θα συναντήσουμε δεκάδες πηγές με ολόδροσο νερό.
Γραφικά χωριουδάκια με πέτρινα σπίτια με κεραμιδένιες σκεπές, χτισμένα από τις αρχές του αιώνα, φροντισμένες αυλές και πανέμορφες πλατείες, μοιάζουν να έχουν απομείνει ακίνητα στον χρόνο, φαντάσματα εικόνων από άλλες εποχές. Ελάχιστοι είναι οι κάτοικοι που περνούν το χειμώνα τους εδω πάνω, ενώ όταν ανοίγει ο καιρός γεμίζουν με οικογένειες που τιμούν τις ρίζες τους σε αυτόν τον όμορφο τόπο. Αφορμές δε λείπουν, όπως η γιορτή μανιταριών στην Κεντρική, η γιορτή του Καστάνου και τσίπουρου στην Άνω Χώρα κάθε Οκτώβριο, αλλά και πολλές ακόμα εκδηλώσεις, είτε θρησκευτικές είτε με τοπικό χαρακτήρα.
Πανέμορφα διαμάντια που αξίζει να ανακαλύψουμε είναι ο Σίμος ή Σίμη όπως τη φωνάζουν οι ντόπιοι, που ξεχωρίζει από τους φροντισμένους δρόμους και την αρχιτεκτονική των σπιτιών του, η Ποκίστα με τις καλλιέργειες χτισμένες σκαλωτά στην απότομη ράχη του βουνού και τα Λουτρά Στάχτης που λέγεται ότι εδώ έκανε το λουτρό της ακόμα και η Κλεοπάτρα.
Ελάχιστα μέτρα από τον κεντρικό θα συναντήσουμε τη Δορβιτσά, ή αλλιώς Δορβίτσια στο gps, χτισμένη αμφιθεατρικά, με πανέμορφη θέα της χαράδρας και των γειτονικών βουνών. Εδώ πρέπει να κάνουμε σίγουρα μια στάση στη Βρύση, μια πέτρινη πλατεία στην έξοδο του χωριού τριγυρισμένη από πλατάνια, ενώ αν πετύχουμε ανοιχτό το καφενείο του Θύμιου, να μην αμελήσουμε να δοκιμάσουμε εξαιρετικό γλυκό του κουταλιού. Λίγο πριν την εκκλησία, η ταβέρνα της Λαμπρινής σερβίρει φαγητό στην σχάρα, αλλά μην περιμένετε κατάλογο, καθώς θα σας προσφέρει ότι έχει στην διάθεση της. Εκεί κοντά βρίσκεται και το Αλώνι, το οποίο μας μεταφέρει πίσω σε χρόνια που η γη, τα ζώα και η φύση ήταν αναπόσπαστα κομμάτια της καθημερινότητας του τόπου.
Στον Πλάτανο, η πιό όμορφη πλατεία της Ορεινής Ναυπακτίας βρίσκεται εμπρός της εκκλησίας του αγίου Νικολάου πλαισιωμένη από καφενεία και έναν μεγάλο πλάτανο που έδωσε το όνομά του στο γραφικό κεφαλοχώρι. Το λαογραφικό μουσείο στο κέντρο του χωριού φιλοξενεί ένα τεράστιο πλούτο από ιστορικά αντικείμενα και φωτογραφίες που μετρούν πάνω από έναν αιώνα. Αντίστοιχα το μουσείο της αντίστασης, όπως και μια βόλτα στη Βρύση από όπου κατηφορίζει και ένα πανέμορφο μικρό μονοπάτι, αξίζουν την επίσκεψή μας.
Μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τη διαμονή μας στον Πλάτανο και την Άνω Χώρα, με τη δεύτερη πιο τουριστική, με πρόσβαση σε σηματοδοτημένα μονοπάτια πεζοπορίας. Επίσης εποχιακά καταλύματα μπορούμε να συναντήσουμε στη Γέφυρα Μπάνια, για τους λάτρεις του ράφτινγκ.
Περισσότερες πληροφορίες για την ορεινή Ναυπακτία μπορούμε να βρούμε εδώ:
