Αλήθεια; Έμαθε κανείς ότι ο Χριστός ήταν Επαναστάτης, της Αλήθειας, της Αγάπης της Σωτηρίας, της Ειρήνης…
Πολλές ψυχές πιστεύουν ότι δεν ήταν παρά μόνο ένας μύθος, πιστεύουν ότι υπήρξε μόνο στο παρελθόν. Για πολλούς δεν είναι παρά μια σκιά περαστική που τώρα εξαλείφθηκε με το χρόνο και την πρόοδο. Ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι Έζησε Ενσαρκωμένος πάνω στη γη και ότι ζει τώρα ανάμεσά μας. Είναι όλα όσα παρήλθαν και όλα όσα θα έρθουν. Γνωρίζει τους φόβους μας, γνωρίζει τα άγχη μας, γνωρίζει τις αδυναμίες μας. Όταν η Αγάπη προσευχήθηκε στη Γεθσημανή, χιλιάδες δαίμονες τρόμαξαν, φοβισμένοι οι δαίμονες τράπηκαν σε φυγή. Η ώρα θα έρθει: η Αγάπη θα δοξάζει την Αγάπη.
Μια φράση που θα ταίριαζε σε Εκείνον είναι η εξής: Ου γαρ το ειπείν καλώς καλόν, αλλά τω ειπόντι δράσας τα ειρημένα, (Το καλό δεν είναι τα λες καλά, αλλά αυτός που τα λέει, να κάνει αυτά που λέει). Μίλησε με παραβολές και Συνέχισε με θαύματα…
Ο Ιησούς θεραπεύει την αιμορροούσα γυναίκα
Ο Ιησούς θεράπευσε τον εκ γενετής τυφλό
Ο Ιησούς ταΐζει τους 5.000
Ο Ιησούς ησυχάζει μια καταιγίδα στη θάλασσα της Γαλιλαίας
Ο Ιησούς ανασταίνεται από τους νεκρούς
Θεραπεία δαιμονισμένου στην Καπερναούμ
Θεραπεία δαιμονισμένου στα Γάδαρα
Θεραπεία κωφάλαλου δαιμονισμένου
Θεραπεία επιληπτικού παιδιού
Θεραπεία της κόρης της Ελληνίδας
Θεραπεία της πεθεράς του Σίμωνα (Πέτρου) και άλλων ασθενών
Θεραπεία λεπρού
Θεραπεία του δούλου του εκατόνταρχου
Θεραπεία του γιού, του αξιωματούχου
Θεραπεία παράλυτου, που τον έφεραν από τη σκεπή
Θεραπεία των 2 τυφλών
Θεραπεία των 10 λεπρών
Θεραπεία κωφάλαλου
Ανασταίνει το μοναχογιό της χήρας και τον Λαζάρο
Ο γάμος στην Κανά ( έκανε το νερό, κρασί)
Η κατάπαυση της τρικυμίας
Ο χορτασμός των 4.000
Βάδισε πάνω στα κύματα της λίμνης
Και μετά από όλα αυτά και άλλα πολλά που κάποια είναι αποτυπωμένα σε βιβλία και αλλά τα μαρτυρούν άνθρωποι που τα έζησαν, τα ζουν και θα τα ζουν… Να τι ακολούθησε:
Του δέσανε τα πόδια με σχοινιά και Του είπαν να βαδίσει προς τα κει που ήταν ο Σταυρός Του.
Δεν μπορούσε να βαδίσει, αφού είχαν δεμένα τα πόδια Του. Τον έριξαν καταγής και Τον έσυραν από τα μαλλιά μέχρι τον Σταυρό Του. O πόνος Του ήταν ανυπόφορος. Kομμάτια από τη σάρκα Του, που κρέμονταν από το μαστίγωμα, αποσπάστηκαν βίαια.
Xαλάρωσαν τα σχοινιά στα πόδια Του και Τον κλώτσησαν για να Τον κάνουν να σηκωθεί και να σηκώσει το φορτίο Του.
Δεν μπορούσε να δει πού ήταν ο Σταυρός Του, γιατί τα Mάτια Του είχαν πλημμυρίσει από το αίμα Του που κυλούσε στο πρόσωπό Του από τα αγκάθια, που είχαν χωθεί στο κεφάλι Του. Tότε σήκωσαν τον Σταυρό Του και τον έβαλαν πάνω στους ώμους Του, σπρώχνοντάς Τον, προς την πύλη. Πόσο βαρύς ήταν ο Σταυρός που είχε να σηκώσει;
Προχώρησε στα τυφλά προς την πύλη, οδηγημένος από το μαστίγιο πίσω Του. Προσπαθούσε να δει το δρόμο Του μέσα από το αίμα που Του έκαιγε τα μάτια.
Tότε ένιωσε κάποιον να Του σκουπίζει το πρόσωπο. Γυναίκες γεμάτες αγωνία, Τον πλησίασαν και έπλυναν το πρησμένο Του, Πρόσωπο. Tις άκουσε να θρηνούν και να οδύρονται, τις ένιωσε.
«Aς είστε ευλογημένες»,ψιθύρισε. “Tο Aίμα Του θα ξεπλύνει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Nα, κόρες Mου, ήλθε η ώρα της σωτηρίας σας. «Aνασηκώθηκε με δυσκολία. Tα πλήθη είχαν εξαγριωθεί, δεν έβλεπε κανένα φίλο γύρω Του, κανένας δεν ήταν εκεί για να Τον παρηγορήσει. H αγωνία Του μεγάλωνε κι έπεσε καταγής.
Aπό φόβο μην ξεψυχήσει πριν από την Σταύρωση, οι στρατιώτες διέταξαν έναν άνδρα, ονόματι Σίμωνα, να κουβαλήσει τον Σταυρό Του.
«Kόρη Mου, δεν ήταν χειρονομία καλοσύνης ή συμπόνιας, ήταν για να Mε γλιτώσουν για τον Σταυρό».
Και ακόμη και πάνω στο Σταυρό συνέχισε, λέγοντας: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» ( Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Χριστὸς ἔδειξε τὸ ἔλεός του ἀπέναντι στοὺς ἐκτελεστές Του,τῶν ὁποίων ἡ µοχθηρία δὲν ὑποχώρησε οὔτε ὅταν ὑπέφερε στὸν σταυρό. Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι βροντοφώναξε ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ βράχου τοῦ Γολγοθᾶ µία ἀποδεδειγµένη ἀλλά ποτὲ καλὰ συνειδητοποιηµένη ἀλήθεια, δηλαδὴ ὅτι αὐτοὶ ποὺ πράττουν τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν. Σκοτώνοντας τὸν Δίκαιο στὴν πραγµατικότητα σκοτώνουν τὸν ἑαυτό τους καὶ ταυτόχρονα δοξάζουν τὸν Δίκαιο), «Ἀµὴν λέγω σοι, σήµερον µετ’ ἐµοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ» , (Αὐτὸς ὁ λόγος ἀπευθύνεται στὸν µετανιωµένο ληστὴ στὸν σταυρό. Πολὺ παρήγορος λόγος γιὰ τοὺς ἁµαρτωλούς, οἱ ὁποῖοι τουλάχιστον τὴν τελευταία στιγµὴ µετανοοῦν. Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπερίγραπτα µεγάλο. Ὁ Κύριος ἐκπληρώνει τὴν ἀποστολὴ Του ἀκόµα καὶ στὸν σταυρό. Ἕως τὴν τελευταία του πνοὴ ὁ Κύριος σώζει ἐκείνους ποὺ δείχνουν καὶ τὴν παραµικρὴ ἐπιθυµία νὰ σωθοῦν).
Αφού Ξεψύχησε και πήγαν το βασανισμένο Του Σώμα, στον Τάφο, τον έκλεισαν με μια μεγάλη, ακούνητη πέτρα και έβαλαν φρουρούς για να Τον Φιλάνε…
Φύλαξαν Ποιόν; Δίκασαν σε θάνατο, Ποιόν; Βασάνισαν, Ποιόν;
Τον Υιό του Θεού; Τον Χριστό; Αυτόν που Αναστήθηκε; Αυτόν που έζησε χωρίς χρήματα και χωρίς υλικά αγαθά; Αυτόν που δεν ζήτησε αλλά Έδωσε;
Ναι, ΑΥΤΟΝ… Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν,
έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και μέγα έλεος, Αμήν!
Καλή Ανάσταση…!
