Η πρώτη απεργία του εργατικού σωματείου United Auto Workers ενάντια στους λεγόμενους «Big Three» (General Motors, Ford και Chrysler-της Stellantis) υπογραμμίζει την ανάγκη να ευθυγραμμιστούν οι ενέργειες για το κλίμα, η οικονομική ανάπτυξη και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ενώ το UAW έχει καταστήσει σαφές ότι δεν είναι αντίθετο στη μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα, επιμένει πως αυτή η στροφή πρέπει να περιλαμβάνει τη δημιουργία ή τη διατήρηση καλών θέσεων εργασίας.
Η πρόσφατη νομοθεσία για τη βιομηχανική στρατηγική έχει προσφέρει μάλλον άνισες διατάξεις για την εργασία. Αυτό το χάσμα ήταν ιδιαίτερα έντονο στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας. Αν και οι εργαζόμενοι θεωρήθηκαν «απαραίτητοι» και τους ζητήθηκε να εργαστούν σε περιβάλλοντα υψηλού κινδύνου κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, τα εταιρικά κέρδη των αυτοκινητοβιομηχανιών δεν μοιράστηκαν δίκαια με το εργατικό δυναμικό – παρά τη σημαντική κρατική υποστήριξη στον κλάδο μετά την οικονομική κρίση του 2008.
Τώρα, αυτά τα κενά στην προστασία των εργαζομένων απειλούν την πολιτική βιωσιμότητα ολόκληρης της πράσινης μετάβασης. Νωρίτερα αυτό το έτος, ο πρόεδρος της UAW, Shawn Fain, εξέφρασε ανησυχίες ότι, επειδή η στροφή προς τα ηλεκτρικά (EVs) δεν έδινε προτεραιότητα στα πρότυπα εργασίας για τους εργαζομένους στη γραμμή παραγωγής, το δημόσιο χρήμα που κινητοποιήθηκε από την κυβέρνηση Μπάιντεν μπορεί να καταλήξει άθελά του να επιδοτεί την καταστροφή του εργατικού δυναμικού της μεσαίας τάξης της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πώς; Πηγαίνετε σε ένα μέρος όπως το Lordstown του Οχάιο και θα βρείτε εργοστάσια συναρμολόγησης αυτοκινήτων της General Motors με συνδικαλισμό που πληρώνουν 32 δολάρια την ώρα και νεόκτιστα εργοστάσια μπαταριών (εν μέρει ιδιοκτησία της ίδιας εταιρείας) με αρχική αμοιβή μόνο 16,50 δολάρια την ώρα.
Εάν οι κυβερνήσεις θέλουν να καταπολεμήσουν αποτελεσματικά την κλιματική αλλαγή, πρέπει να καθορίσουν μια σαφή κατεύθυνση για την ανάπτυξη, με απώτερο στόχο μια βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς οικονομία. Η δημόσια χρηματοδότηση και οι εταιρικές σχέσεις με τις επιχειρήσεις πρέπει να δομηθούν έτσι ώστε να μοιράζονται τα οφέλη – και όχι απλώς τους κινδύνους – της μετάβασης τόσο με τους εργαζομένους όσο και με το κοινό ευρύτερα.
Για να προωθηθεί η καινοτομία στην κλίμακα και την ταχύτητα που απαιτείται για την αποφυγή μιας κλιματικής καταστροφής, οι κυβερνήσεις πρέπει να συνάψουν ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τις επιχειρήσεις και την εργασία. Οσο οι καλές θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων θεωρούνται προαιρετικά πρόσθετα στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, θα δίνουμε μια χαμένη μάχη.
Η Mazzucato Mariana είναι ιδρυτική διευθύντρια στο UCL Institute for Innovation and Public Purpose. Είναι πρόεδρος στο Council on the Economics of Health for All του World Health Organization.
Ο Silvers Damon είναι επισκέπτης καθηγητής Πρακτικών στην Αγορά Εργασίας και Καινοτομίας στο UCL Institute for Innovation and Public Purpose
