Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε λόγο, στα πλαίσια της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ, για «νέο εμβληματικό έργο, το οποίο θα είναι η ένωση του ταμιευτήρα του Ευήνου και του Μόρνου με την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών».
Σημείωσε πως η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών από μόνη της έχει τετραπλάσιο δυναμικό σε σχέση με όλους τους ταμιευτήρες οι οποίοι καλύπτουν τις ανάγκες της Αττικής.
Τόνισε εξάλλου πως για το έργο αυτό θα χρειαστούν τρία με τέσσερα χρόνια και θα πρέπει να γίνει με διαδικασίες γρήγορες. «Μιλάμε για αγωγούς βασικά, δεν μιλάμε για ένα έργο το οποίο είναι τόσο σύνθετο ούτε για τεράστιες αποστάσεις», σημείωσε ο κ. Μητσοτάκης.
Η αναφορά του έρχεται ως συνέχεια όσων δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ Γιώργος Στεργίου που αποκάλυψε ότι μεταξύ των μακροπρόθεσμων μέτρων για τη λειψυδρία που εξετάζονται είναι ακόμη και η μερική εκτροπή των υδάτων από τα ποτάμια που καταλήγουν στη λίμνη των Κρεμαστών στα σύνορα Ευρυτανίας – Αιτωλοακαρνανίας.
Οι εξελίξεις αυτές αναμένεται να αλλάξουν τα δεδομένα στη διαχείριση των υδάτων της Αιτωλοακαρνανίας αλλά και ανοίγουν νέο πεδίο στο δημόσιο διάλογο.
Aναλυτικά η ερώτηση και η απάντηση του Πρωθυπουργού:
Χρήστος Παναγόπουλος (liberal.gr):* Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα σας. Φέτος πολλά νησιά και περιοχές της Ελλάδας βίωσαν πολύ έντονα το φαινόμενο της λειψυδρίας. Πριν από λίγες ημέρες, μάλιστα, το Υπουργείο Περιβάλλοντος προειδοποίησε πως αν συνεχιστεί η παρατεταμένη ανομβρία, τα αποθέματα ειδικά για την περιοχή της Αττικής θα εξαντληθούν μέσα σε διάστημα τεσσάρων ετών. Πέραν των βραχυπρόθεσμων λύσεων, όπως για παράδειγμα η μίσθωση μονάδων αφαλάτωσης, ποια είναι η στρατηγική της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος; Σας ευχαριστώ.
Κυριάκος Μητσοτάκης:* Η λειψυδρία είναι ίσως η πιο, θα έλεγα, έντονη εκδήλωση του προβλήματος της κλιματικής κρίσης. Βέβαια, η χώρα έχει αντιμετωπίσει προβλήματα λειψυδρίας και στο παρελθόν. Αλλά συνολικά η διαχείριση του νερού, του υδάτινου δυναμικού της χώρας, είναι μια πρώτη προτεραιότητα και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι 85% του νερού της χώρας πηγαίνει για άρδευση και μόλις το υπόλοιπο πηγαίνει βασικά για ανάγκες ύδρευσης.
Γι’ αυτό και τα σημαντικά έργα τα οποία ανακοινώσαμε στη Θεσσαλία, τα οποία δεν χρειάζεται να επαναλάβω, έχουν τόση σημασία για την ορθή διαχείριση του νερού, με σημαντικότερο να μπορούμε να εξασφαλίζουμε ότι δεν έχουμε αχρείαστες απώλειες από το υφιστάμενο νερό το οποίο διαχειριζόμαστε. Δεν θα μιλήσω, όμως, σήμερα γι’ αυτό το ζήτημα γιατί θα χρειαζόμουν πολλή ώρα.
Έχουμε ζητήματα ύδρευσης, πρωτίστως σε νησιά, κυρίως στις Κυκλάδες, τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν συνολικά. Γι’ αυτό και η προσπάθεια την οποία δρομολογεί το Υπουργείο για ενοποίηση των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης έχει μεγάλη σημασία.
Ειδικά δε, θα έλεγα, για τα νησιά των Κυκλάδων, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε και λύσεις όπως η στενότερη συνεργασία με την ΕΥΔΑΠ, η οποία έχει μεγάλη εμπειρία και τεχνογνωσία και δυνατότητα να μπορεί να δρομολογεί τέτοια έργα και με οικονομίες κλίμακος.
Με ρωτήσατε, όμως, για την Αττική. Η Αττική πέρασε, η χώρα πέρασε δύο χρόνια πολύ χαμηλών βροχοπτώσεων και κυρίως πολύ χαμηλών χιονοπτώσεων. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε μια, όχι ευκαταφρόνητη αλλά όχι τόσο ανησυχητική, μείωση του νερού που έχουμε στους βασικούς ταμιευτήρες, οι οποίοι καλύπτουν τις ανάγκες της Αττικής.
Εκτιμούμε ότι η πιθανότητα να έχουμε τέσσερα χρόνια ακόμα με αντίστοιχα προβλήματα είναι πολύ μικρή. Όμως, επειδή η ελπίδα δεν μπορεί να είναι ποτέ στρατηγική, έχουμε πάρει μια σημαντική απόφαση για την οποία μιλάω για πρώτη φορά σήμερα με αφορμή την ερώτηση σας: μαζί με την ΕΥΔΑΠ να προχωρήσουμε σε ένα νέο εμβληματικό έργο, το οποίο θα είναι η ένωση του ταμιευτήρα του Ευήνου και Μόρνου με την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, η οποία από μόνη της έχει τετραπλάσιο δυναμικό σε σχέση με όλους τους ταμιευτήρες οι οποίοι καλύπτουν τις ανάγκες της Αττικής.
Ένα έργο το οποίο θα χρειαστεί τρία με τέσσερα χρόνια. Θα πρέπει να γίνει με διαδικασίες γρήγορες. Μιλάμε για αγωγούς βασικά, δεν μιλάμε για ένα έργο το οποίο είναι τόσο σύνθετο ούτε για τεράστιες αποστάσεις.
Αλλά αν θέλουμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι η Αττική ως προς την ύδρευση της είναι θωρακισμένη για τις επόμενες δεκαετίες και πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τα πιο ακραία σενάρια της κλιματικής κρίσης, είναι ένα έργο το οποίο οφείλουμε να υλοποιήσουμε. Όχι ευκαταφρόνητου κόστους αλλά όχι και τεράστιου κόστους, με ελάχιστη επιβάρυνση τελικά, αμελητέα επιβάρυνση στους λογαριασμούς του νερού.
Αλλά πρέπει να θωρακίσουμε, όπως κάποιοι θωράκισαν την Αττική με τα σημαντικά έργα τα οποία έγιναν πριν από κάποιες δεκαετίες, και εμείς πρέπει να αφήσουμε μια παρακαταθήκη για την Αττική, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ, να αντιμετωπίσουμε ξανά ουσιαστικό πρόβλημα λειψυδρίας.
agrinionews.gr
