Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες.
Ωστόσο, το ειδωλολατρικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, δεν κατάφερε να σκληρύνει την καρδιά του η οποία, όταν ήλθε η στιγμή, σκίρτησε ακούγοντας τη φωνή του «ἐτάζοντος καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψαλμοί 7,10) Θεού και έτσι ο, έφηβος ακόμη, Μηνάς έγινε χριστιανός.
Μεγαλώνοντας, επέλεξε να σταδιοδρομήσει στον Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών, υπό τη διοίκηση του Αργυρίσκου. Η έδρα της μονάδας του ήταν στο Κοτυάειον (σημερινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Εκεί ο Μηνάς διακρίθηκε και για τη φρόνησή του, αλλά και για το ανδρείο του φρόνημα και γι’ αυτό έχαιρε εκτιμήσεως στον κύκλο των στρατιωτικών.
Ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός διέταξαν διωγμό εναντίον των λογικών προβάτων του Χριστού, διωγμό ο οποίος κράτησε από το 303 έως το 311 μ.Χ. Έτσι, οι Ρωμαίοι στρατιώτες διατάχθηκαν να συλλαμβάνουν και να τυραννούν τους χριστιανούς προσπαθώντας να τους κάνουν να αλλαξοπιστήσουν. Αυτή ήταν και η πρώτη κρίσιμη στιγμή κατά την οποία ο Μηνάς κλήθηκε να πει «το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι». Η πίστη του στον Χριστό νίκησε την κοσμική «σύνεση» και λογική.
Ο Άγιος δεν άντεξε, πέταξε στη γη τη στρατιωτική του ζώνη απεκδυόμενος μ’ αυτόν τον τρόπο την ιδιότητα του στρατιώτη – διώκτη των χριστιανών και διέφυγε στο παρακείμενο όρος. Εκεί ασκήτευε, προτιμώντας την συντροφιά των θηρίων της φύσης από τη συντροφιά των αποθηριωμένων ειδωλολατρών. Εκεί έζησε επί αρκετό διάστημα με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Αποκεφαλίστηκε στις 11 Νοεμβρίου στις αρχές του 4ου αι. μ.Χ. (πιθανότατα το 304 μ.Χ.).
Τα πιο γνωστά θαύματά του είναι:
- Η Ανάσταση του προσκυνητή. Ο Άγιος Μηνάς ανάστησε έναν προσκυνητή, ο οποίος δολοφονήθηκε από έναν άπληστο ξενοδόχο, ο οποίος ήθελε να του κλέψει τα χρήματα.
- Η σωτηρία του υπηρέτη. Ο Άγιος Μηνάς, μαζί με τον Άγιο Βίκτωρα και τον Άγιο Βικέντιο έσωσαν από βέβαιο πνιγμό έναν υπηρέτη, ο οποίος έπεσε στη θάλασσα, για να σώσει έναν ασημένιο δίσκο, ο οποίος προορίζοντας από ένα πλούσιο χριστιανό για τον Άγιο Μηνά.
- Το θαύμα στο Ηράκλειο της Κρήτης (1826 μ.Χ.). Το 1821 μ.Χ., μετά την έκρηξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, οι κατακτητές προχώρησαν σε σφαγές χιλιάδων αμάχων σε πολλές περιοχές. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1826 μ.Χ., οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους. Ξαφνικά, εμφανίστηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς, οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Ήταν ο Άγιος Μηνάς.
- Το θαύμα στο Ελ Αλαμέιν (1942 μ.Χ.). Το 1942 μ.Χ., κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπό τον Ρόμμελ δυνάμεις του Άξονα στην Αφρική είχαν καταφέρει να φτάσουν στη Διώρυγα του Σουέζ. Στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν, όπου βρισκόταν τα ερείπια ναού του Αγίου Μηνά και ίσως και ο τάφος του, οι αντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονταν για την τελική σύγκρουση. Μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων βρισκόταν και ελληνική στρατιωτική δύναμη, η οποία πήρε μέρος στη μάχη. Ένα από τα βράδια εκείνα, πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Μηνά να βγαίνει από τα ερείπια του ναού του οδηγώντας ένα καραβάνι με καμήλες. Η εμφάνιση αυτή κατατρόμαξε τους Γερμανούς και υπονόμευσε καίρια το ηθικό τους, κάτι που συνέβαλε καθοριστικά στη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων.
Σήμερα, 11 Νοεμβρίου, σύμφωνα με το εορτολόγιο, γιορτάζουν οι: Μηνάς, Βικέντιος, Βικέντης, Βικεντία, Βικτωρία, Βικτορία, Βιτωρία, Βίκτωρ, Βίκτωρας, Βίκτορας, Δράκων, Δράκοντας, Δράκος, Δρακούλης και Δρακούλα