Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος βρισκόταν εκτοπισμένος στην Κάρυστο από το καθεστώς Μεταξά. Το απόγευμα, στο καφενείο της πλατείας, οι Καρυστινοί άκουγαν στο ραδιόφωνο τα πρώτα νέα του πολέμου. Τότε εκείνος, βαθιά συγκινημένος, είπε:

«Το θεωρώ σαν μια εύνοια της ιστορίας ότι διάλεξε την πόλη όπου γεννήθηκα για το πρώτο θύμα των ατίμων… Ζήτω η πόλις των Πατρών!»

Οι ζητωκραυγές ενώθηκαν με δάκρυα. Είναι μια στιγμή που δένει την Καρυστία με τη συλλογική μνήμη του «ΟΧΙ».

Λίγες ώρες αργότερα, ο Κανελλόπουλος τηλεγράφησε στον Πρωθυπουργό ζητώντας να επιστρέψει στην Αθήνα και να καταταγεί εθελοντής. Πολέμησε στο Ελληνοϊταλικό Μέτωπο και, στα χρόνια της Κατοχής, πρωτοστάτησε στην ΠΕΑΝ και στη συγκρότηση του Ιερού Λόχου. Το 1942 καταδικάστηκε σε θάνατο από γερμανικό στρατοδικείο, διέφυγε στη Μέση Ανατολή και υπηρέτησε ως Υπουργός Στρατιωτικών, συγκρουόμενος τότε με την βρετανική πολιτική για το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου.

Ένα κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας γράφτηκε και στην Κάρυστο.

Με αφορμή την 28η Οκτωβρίου, περπατάμε την πλατεία και τα σημεία της πόλης που «κρατούν» μνήμη—τα καφενεία, τα σπίτια, τα σχολεία που έγιναν άτυπα κέντρα ενημέρωσης και Αντίστασης.

Αν διαθέτετε παλιές φωτογραφίες, έγγραφα ή μαρτυρίες, στείλτε μας μήνυμα για να εμπλουτίσουμε το τοπικό αρχείο της Καρυστίας.

Από το My Karystia